„Daleki rejs” Anny Onichimowskiej to powieść dla młodzieży, która opowiada o losach Pawła i jego młodszego brata Kuby, którzy wraz z mamą próbują odnaleźć się po opuszczeniu przez ojca. Książka ukazuje ich emocjonalną walkę z tęsknotą za ojcem oraz ich zmagania w budowaniu relacji braterskiej i rodzinnej. W powieści podkreślona jest także siła dziecięcej wyobraźni i jej wpływ na życie młodych bohaterów, którzy marzą o wielkiej przygodzie – rejsie dookoła świata.
Spis treści
Powieść skupia się na życiu pewnej zwyczajnej rodziny. Paweł jest uczniem szkoły podstawowej i wraz z młodszym o rok bratem, Kubą, oraz ukochaną mamą, próbują odnaleźć się w świecie, w którym rodzina została opuszczona przez męża i ojca. To pierwszy ważny problem tej książki. Ojciec zniknął z życia chłopców tylko fizycznie, ponieważ nadal obecny jest w ich głowach i sercach. Ciągle mają nadzieję, że za chwilę wróci, szukają go w wizerunkach przypadkowych mężczyzn na ulicy. Wiać w tym wielką tęsknotę i wielką krzywdę, jakiej doświadcza dziecko, które - z niemożliwych dla siebie o zrozumienia przyczyn - zostaje opuszczone przez jednego z rodziców. Można wręcz zaryzykować stwierdzenie, że ojciec wciąż jest obecny w życiu chłopców, lecz jest to obecność (oczywiście niedosłowna), która przysparza więcej problemów niż daje ich rozwiązań.
Widać również wielką afirmację siły, jaką daje życie i bycie blisko rodziny. Ludzie, którzy są najbliżej nas, z którymi łączą nas więzy krwi, mimo wszystko potrafią zrozumieć nas najlepiej. Tak samo zresztą jak my ich. Potrafią najlepiej odczuć to, co my czujemy i najlepiej nam pomóc. Odzwierciedla to dobrze relacja dwóch braci w książce. Mimo że nie potrafią odnaleźć wspólnego języka w świecie realnym, to jednak okazuje się, że doskonale im się rozmawia, gdy Kuba ukrywa się pod pseudonimem. Paweł czuje, że nareszcie odnalazł przyjaciela, który potrafi zrozumieć wszystkie jego bolączki i problemy. Nie wie, że tak naprawdę to jego własny brat, który tak bardzo pragnie akceptacji z jego strony, że musi uciekać się do podszywania się pod wymyśloną postać, by zyskać jego uwagę.
Podkreślona zostaje również waga dziecięcej wyobraźni i tego, by nie próbować na siłę od razu równać jej do rzeczywistości ludzi dojrzałych. Paweł ma wiele nierealnych pomysłów, z których największym jest chyba rejs dookoła świata. Jego mama jednak nie konfrontuje go od razu z rzeczywistością, wręcz przeciwnie, podsyca w nim zapał i proponuje swoją pomoc w tym nierealnym przedsięwzięciu. W ten sposób pokazuje, że szanuje wyobraźnię syna, jego kreatywność i zachęca go do jej rozwijania, zamiast od razu podcinać mu skrzydła i przyzwyczajać go do duszenia swoich pomysłów w sobie. Mama wystawia takim zachowaniem bardzo dobre świadectwo również samej sobie.
Aktualizacja: 2024-08-27 13:29:50.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem lub wyślij maila: [email protected]. Bardzo dziękujemy.