„Bajki w zielonych sukienkach” Anny Mikity to przezabawna książka, która w przystępny sposób przekazuje najmłodszym czytelnikom podstawowe prawdy na temat fundamentów dbania o środowisko.
Spis treści
„Bajki w zielonych sukienkach” Anny Mikity to zestaw krótkich opowiadań, których głównymi bohaterami są zazwyczaj zwierzęta, owady lub przedmioty. Autorka pokazuje, jakie mogą być konsekwencje ludzkiej obojętności na środowisko. Widzimy więc niepotrzebne wycinanie lasów i zastępowanie je asfaltowymi drogami, marnotrawstwo wody, które prowadzi do suszy, niepotrzebne niszczenie lokalnych ekosystemów. Autorka podkreśla, że czasem nieświadoma i zupełnie niewinna zabawa maluchów potrafi jednak być szkodliwa dla przyrody, dlatego tak ważne jest, by od najmłodszych lat wpajać dzieciom dbałość o środowisko i naturę. Anna Mikita nie pomija losu zwierząt, które często oddzielane są od swoich przyjaciół i rodzin. Człowiek coraz bardziej inwazyjnie wpływa na tereny, stanowiące naturalne miejsca życia i rozwoju wielu gatunków zwierząt, które zdezorientowane tracą swój naturalny instynkt.
Anna Mikita bardzo dużo miejsca poświęca również bajkom i opowiadaniom o tematyce miejskiej. Autorka podkreśla, że ludzie w aglomeracjach powinni – na ile to możliwe – żyć w zgodzie ze środowiskiem naturalnym. Wówczas wszystkim będzie się żyło wygodniej, bezpieczniej i bardziej komfortowo, a na pewno człowiek będzie tworzył mniej szkód dla środowiska. Nie ma tutaj pouczania, mówienia z góry czy kreślenia aksjomatów. To bardzo praktyczne przybliżenie młodemu czytelnikowi dlaczego dbanie o środowisko jest obowiązkiem każdego z nas. Myślę, że język dostosowany do najmłodszych ułatwia zrozumienie tych często skomplikowanych zagadnień. Być może lektura „Bajek w zielonych sukienkach” sprawi, że czytelnicy już od najmłodszych lat wyrobią w sobie odruch do oszczędzania wody czy segregacji śmieci. Potrzeba bowiem naprawdę niewiele, żeby wprowadzić znaczące dla środowiska zmiany.
W pokoju Kłótliwych Bliźniaków jest wiele przedmiotów, które chłopcy niszczą podczas zabawy. Książka, która leży w koszu na śmieci zaczyna rozmowę z rysunkiem pięknej dżungli. Potem do dyskusji włączają się również zeszyty, książki i luźne kartki, a także regały szafki i półki. Wszystkie przedmioty wspominają czasy, kiedy były jeszcze drewnem i jako drzewa rosły w lesie. Dochodzą do smutnego wniosku, że mogłoby im się żyć lepiej, gdyby ich posiadacze bardziej je szanowali.
Różne przedmioty żyjące w Krainie Bez Wody wspominają rządy króla. Kran Wylewny III kiedyś był bardzo hojny w obdarowywaniu królestwa wodą bez potrzeby. Doprowadził do wyczerpania zapasów i przez to cała kraina wyschła. Dawny król mierzy się z wyrzutami sumienia, a Stary Garnek, Wanna czy Dawno Uschnięta Paprotka pogrążają się w suchości i smutku.
Zabawki w salonie domu rozmawiają ze sobą i dochodzą do wniosku, że najważniejszą postacią w pomieszczeniu jest Kaflowy Piec. O niego dbają ludzie, bo sprawia, że w całym domu jest ciepło i komfortowo. Zabawki uczą się nie podchodzić zbyt blisko, żeby się nie poparzyć. Dziwią się też węgielkom, które pchają się do wnętrza pieca, mimo że po chwili zmieniają się tam w popiół. Babcia Honorata dorzuca od czasu do czasu do pieca i opowiada dzieciom baśnie na dobranoc.
Pewnego razu w pokoju Małego Chłopca przepaliła się żarówka i zapanowała ciemność. Przeraża to Pajacyka siedzącego na szafie oraz Myszora, który mieszka pod podłogą, ponieważ ten nie może czytać w spokoju książki. Po chwili sytuacja się rozwiązuje i żarówka zostaje wymieniona na nową, ale domownicy dowiedzieli się, jak ważnym elementem domu jest żarówka.
Dmuchajwiej był młodym i delikatnym wiatrem, który często smucił się, gdy na niego narzekano, że psuje paniom fryzury lub rozwiewa piasek. Był przygnębiony, jednak pewnego dnia dzięki niemu pierwszy raz pofrunął latawiec chłopca, który do tej pory był wyśmiewany przez rówieśników. Z tego powiewu cieszyła się również dziewczynka, której żaglówki popłynęły po wodzie, a także gospodyni, której szybciej wyschło pranie. Dmuchajwiej dorósł i już wiedział, że niektórzy zawsze będą na niego narzekać, ale w gruncie rzeczy jest bardzo potrzebny.
Przed pewnym domem postawiono nowe kolorowe pojemniki na odpady. Nie spodobało się to starym, blaszanym pojemnikom, które zaczęły wyzywać nowe. Szybko okazało się, że nowe pojemniki gromadzą w sobie odpady, które można poddać recyclingowi, a blaszane są na śmieci organiczne. Blaszane pojemniki odwróciły się od kolorowych i nie lubią się do dzisiaj.
Miasto Niepotrzebnych Opakowań to miejsce, gdzie gromadzą się wszelkie pudełka, puszki, rolki i opakowania, które ludzie zużyli raz i wyrzucili na śmietnik. Są zasmucone swoim losem, ponieważ jeszcze niedawno były pięknymi przedmiotami i cieszyło oczy i nozdrza, a teraz nikt się nimi nie interesuje. W pewnym momencie w Mieście Niepotrzebnych Opakowań pojawia się chłopiec, który ze starych pudełek robi zabawki.
To historia bardzo starej żaby, która od zawsze żyje w niewoli, ponieważ w młodości utknęła w jednym z plastikowych śmieci, jakich wiele wyrzucała do jeziora młodzież przyjeżdżająca w okolice na wywczasy.
W pewnym mrowisku dochodzi do znacznych zniszczeń w wyniku wyrzucenia doń ogryzka jabłka. Mrówki szybko sobie z tym radzą. Okazuje się jednak, że do sąsiedniego mrowiska wpadła potłuczona szklana butelka. Zniweczyło to pracę mrówek, które musiały wybudować nowe mrowisko od początku.
Na polanie pojawia się pewien metalowy pojemnik, który zwierzętom przypomina jaskinię smoka. Ostrożnie badają przedmiot, lecz nie wiedzą czym jest. W środku grzęźnie żuk, a po jego uwolnieniu zwierzęta dochodzą do wniosku, że to jakiś przedmiot pozostawiony przez ludzi i że trzeba im się trzymać od niego jak najdalej.
Na pewnej ulicy rosną Sakiewkowe Drzewa. Zamiast owoców mają sakiewki, w które gromadzą samochodowe spaliny. Sakiewki te później są jedzone przez smoki, które dzięki temu mogą ziać ogniem.
Pewna dziewczynka zachwycała się lalkami w sklepie. Lalki biły się o to, którą z nich dziewczynka ma wybrać i obrażały starego misia za jego zwyczajność. Potem sklep odwiedził smutny chłopiec, który kupił misia. Ten został jego najlepszym przyjacielem i służył jako zabawka jego dziecku w przyszłości. O losie innych zabawek natomiast nikt nie słyszał.
Pewien mały kotek, skuszony kolorową reklamą, wydaje swoje oszczędności na przysmak – mysz o smaku ptaka. Matka ostrzega go, że to tylko chwyt marketingowy, ale kotek upiera się i zamiast zabawki kupuje sobie reklamowany przysmak. Ten okazuje się niesmaczny, a kotek żałuje swojej łatwowierności.
Ogłoszono wyścig, którego metą jest ZDROWIE. Biorą w nim udział różne produkty spożywcze. Przegrywają czekoladki, zapiekanki i hamburgery, a wygrywają jogurt, jabłko i bagietka.
W Lesie Po Prawej Stronie Asfaltowej Drogi swoje pierwsze urodziny obchodzi Kolczatka i z tej okazji wyprawia przyjęcie. Zaprasza na nie przyjaciół z Lasu po Lewej Stronie Asfaltowej Drogi, zwłaszcza swojego przyjaciela, jeża Jurka. Ten jednak nie może się stawić na przyjęciu, ponieważ nie może przejść przez niebezpieczną drogę, po której wciąż jeżdżą samochody. Kukułka przenosi Kolczatce prezent od Jurka a ta zdmuchując świeczki życzy sobie, by samochody przestały jeździć.
Mały Przyjazny Pociąg jedzie przez świat i na każdej stacji wsiadają do niego nowi pasażerowie. Obok często jedzie Czerwony Mercedesik, który zazdrości Pociągowi tylu pasażerów. On mieści tylko cztery osoby, którą są przez to smutne. Ostatecznie rodzina Ponurackich przesiada się do pociągu i staje się Wesołkiewiczami.
Stokrotka buntuje się przeciwko czarnym lakierkom, które ją codziennie depczą, ponieważ ich właściciel skraca sobie drogę do pracy przebiegając przez trawnik. Stokrotka przymuje przeprosiny od butów, ale jest pewna, że ich właściciel się nie poprawi.
Niedźwiedź w lesie nie może zrozumieć, dlaczego pszczoły nie dały mu miodu. Te wytłumaczyły, że nie ma w lesie kwiatów. Miś dyskutuje o tym z innymi zwierzętami i spotyka w lesie dziewczynkę, która zrywa kwiaty w lesie tylko po to, żeby być mistrzynią w zrywaniu kwiatów.
Wielka Góra chwaliła się swoim ogromem i śmiała się z Małego Pagórka. W końcu jednak zaczęto się po niej wspinać, zjeżdżać z niej na nartach i stawiać na jej zboczach domki letniskowe. To bolało Górę i przez to nieco zmalała. Mały Pagórek zrozumiał, że czasem lepiej jest pozostać małym.
Zwierzęta i owady w lesie kłócą się, która pora jest lepsza – noc czy dzień.
Opowiadanie o tym, jak harmonijnie układa się życie wszystkich owadów w koronie starego drzewa stojącego na skraju parku.
Dziewczynka w czerwonym ubranku wędruje przez las w nadziei na spotkanie wilka i przeżycie przygody życia. Okazuje się jednak, że las jest pusty, a jedyny mieszkający w nim wilk – wbrew temu, co mówią bajki – boi się dziewczynki.
Aktualizacja: 2024-08-01 05:44:34.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem lub wyślij maila: [email protected]. Bardzo dziękujemy.