Powieść Psie troski mieści w sobie bardzo wiele elementów, które mogą zarówno bawić, jak i wzruszać. Wiele można się z tej książki nauczyć. Jednak najbardziej podobała się postać młodego Adasia oraz to, w jaki sposób została pokazana jego życiowa droga i przyszłość. Czytelnik poznaje go jako dziesięciolatka, który wraz z rodzicami przygarnia ze schroniska suczkę Betty.
Widzimy jak chłopiec od początku poświęcał swojej nowej podopiecznej mnóstwo uwagi oraz jak stara się, by ta – mimo wielu krzywd, jakie je spotkały – mogła poczuć, że teraz jest wśród kochających ją osób. Spędzał z nią mnóstwo czasu, co dało efekt po paru tygodniach, kiedy w ostatniej chwili przed oddaniem jej do schroniska, Betty wykazała się dużym przywiązaniem do Adasia. To tylko zacieśniło ich więź i sprawiło, że w kolejnych latach stali się prawdziwymi przyjaciółmi, a Betty przyczyniła się do uratowania Adasiowi życia, kiedy ten padł ofiarą wypadku drogowego.
Wszystkie te doświadczenia, zarówno piękne, jak i te trudne, doprowadziły do zmiany optyki Adasia na życie. Kiedy już dorósł, wstąpił do straży zwierząt, by pomagać zagubionym czworonogom, takim, jakim była kiedyś Betty. Od zawsze czuł, że to jego powołanie, które sprawiało, że w innych zawodach czuł się nieswojo i nie na swoim miejscu. Brakowało mu ruchu i obecności zwierząt. Myślę, że to bardzo wartościowa perspektywa, móc zobaczyć, co kieruje człowiekiem w wyborze swojej życiowej roli, zwłaszcza, jeśli są to powody tak piękne i istotne. Historia Adasia i jego przyjaźni z Betty jest bardzo wzruszająca i pouczająca. Myślę, że powinien poznać ją każdy, ponieważ na co dzień często zapominamy, jak wiele dobra potrafią nam oferować nasi czworonożni najlepsi przyjaciele.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem lub wyślij maila: [email protected]. Bardzo dziękujemy.