Szymon Szymonowic to polski autor, który znany jest przede wszystkim z tworzenia utworów należących do gatunku, jakim jest sielanka. W dużej mierze to właśnie Szymonowic ukształtował ten nurt i nadał mu jego nazwę. W jego dziełach pojawiały się jednak elementy bardzo realistyczne. Najbardziej znanym tekstem Szymonowica wciąż pozostają wydani w roku 1614 „Żeńcy”, czyli opowieść w formie dialogu, przedstawiającego scenę pracy chłopów w polu oraz nadzorującego ich urzędnika.
Sielanka bardzo często kojarzona jest z arkadyjskim obrazem wsi. Wówczas właściwie przypomina on raj utracony. Mieszkańcy wsi są szczęśliwi, a natura piękna. Przypomina ona właśnie utracony Eden, z którego człowiek został wygnany po popełnieniu grzechu pierworodnego. Taka wieś była przeciwieństwem miasta i wiele osób myślało o niej z prawdziwym utęsknieniem.
Sielanka Szymonowica różni się jednak od tego stereotypowego myślenia o dziełach z tego nurtu. Uprawiał on bowiem tak zwaną sielankę realistyczną, co widoczne jest właśnie w utworze „Żeńcy”. Szymonowic przedstawiał wieś taką, jaką była naprawdę, rezygnując z jej wyidealizowanego, arkadyjskiego obrazu.
Życie chłopa w sielance Szymonowica nie jest piękne, proste i szczęśliwe. Wręcz przeciwnie - bohaterki „Żeńców” ciężko pracują w polu przez cały dzień i są kontrolowane przez nieprzyjemnego urzędnika, który chętnie bije chłopów, którzy się według niego obijają. Kobiety są głodne i zmęczone, ale nie mogą po prostu zejść z pola, odpocząć i zjeść obiadu - muszą cierpliwie czekać na pozwolenie od starosty. W przypadku narzekania czy sprzeciwu mężczyzna może je pobić batem czy kijem. Chłopi nie są panami swojego losu, są zmuszani często do pracy ponad siły, a ostatecznie i tak żyją w biedzie. Jedynym wyrazem buntu czy sprzeciwu kobiet są plotki czy złe życzenia, jakie posyłają one w kierunku swojego nadzorcy, oczywiście pilnując, by tego nie słyszał. W przeciwnym razie czekałaby je surowa kara.
Szymonowic nie kreśli zatem arkadyjskiego obrazu wsi. Przedstawia za to jej bardzo realistyczny i nieprzyjemny wizerunek. Autor stawia na realistyczne elementy, nie zaś na wyidealizowane i wyobrażone przekonania na temat wiejskiego życia. Nie unika trudnych tematów, opisuje między innymi to, jak chłopki były bite przez urzędnika. Taka wieś znacznie różni się od tej, jaką w swoim czasie wykreowały właśnie sielanki, będące raczej wyrazem tęsknoty mieszkańców miasta za wsią, niż faktycznym przedstawieniem prawdy na jej temat.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem lub wyślij maila: [email protected]. Bardzo dziękujemy.