"Żeńcy" – opowiadanie autorstwa Szymona Szymonowica, zawarte w zbiorze Sielanki z 1614 roku, choć nie mieszczące się w konwencjonalnym gatunku sielanki.
Tekst Szymonowica przedstawia realistyczny portret życia wiejskiego, skupiając się na scenie żmudnej pracy na roli. Głównymi postaciami są łagodna Oluchna, przebiegła Pietrucha oraz Starosta, bezlitosny nadzorca nad pracami polowymi, którego straszy żeńców batem.
"Żeńcy" nie wpisuje się w konwencję sielanki. Choć ukazuje wiejskie życie, to obnaża surowe realia: trudy pracy, konflikty między chłopami a Starostą, narzekania, przekleństwa oraz stosowanie kar cielesnych przez bezlitosnych nadzorców.