Michaił Bułhakow to twórca znanej powieści zatytułowanej „Mistrz i Małgorzata”. Opowiada ona o wydarzeniach, które miały miejsce po tym, jak do Moskwy w latach trzydziestych XX wieku przybył szatan Woland wraz z jego świtą. Ta wizyta miała ogromny wpływ na niektórych mieszkańców miasta. Jedną z pierwszych ofiar tych wydarzeń był pisarz znany jako Michał Aleksandrowicz Berlioz.
Michał Aleksandrowicz Berlioz był około czterdziestoletnim mężczyzną. Nosił szary, letni garnitur i był raczej niski. Opisywano go też jako osobę zażywną i ciemnowłosą, zaczynał też łysieć. Miał kapelusz, ale zgniatał go na pół i nosił w dłoniach zamiast na głowie. Bardzo starannie i gładko golił twarz, a na jego nosie spoczywały duże okulary w czarnych, rogowych oprawkach.
Berlioz zajmował ważne stanowisko w społeczeństwie moskiewskich twórców literatury. Był bowiem przewodniczącym związku literatów znanego jako Massolit i był też redaktorem czasopisma. Berlioz był znany jako ateista i przeciwnik wszelkich religii, postępował zgodnie z linią autorytarnej władzy. Wszystko to miało wpływ na to, jaką literaturę tworzyli zrzeszeni w stowarzyszeniu literaci. To dlatego właśnie Berlioz pouczał Iwana Bezdomnego odnośnie jego poematu antyreligijnego i miał do niego uwagi.
Bohater wypełniał polecenia partii i zwalczał twórców, którzy nie wpisywali się w ustalone założenia. Tak stało się między innymi z Mistrzem i jego powieścią. Woland symbolicznie skazała Berlioza na śmierć pod kołami tramwaju. Poślizgnął się on na oleju, który rozlała tam Annuszka. Pojazd odciął głowę Berlioza, która następnie pojawiła się na balu Wolanda, nie pochowano jej bowiem z resztą ciała literata.
Nazwisko Berlioza zostało zainspirowane francuskim kompozytorem, Hektorem Berliozem, który był autorem opery „Potępienie Fausta”. Sam Berlioz dzielił swoje mieszkanie z dyrektorem teatru, Stiopą Lichodiejewem, niegdyś miał żonę. Najprawdopodobniej odeszła ona od pisarza i weszła w związek ze swoim kochankiem, baletmistrzem. Berlioz miał też wujka w Kijowie, który pojawił się po jego śmierci w Moskwie, licząc na to, że uda mu się przejąć mieszkanie zmarłego Berlioza, ponieważ wujek nie lubił mieszkać w Kijowie.
Berlioz był całkowicie uwikłany w polityczne życie kraju i zależny od niego. To bowiem polityka określała, co tworzył i co tolerował u innych pisarzy zrzeszonych w Massolicie. Był on zatem człowiekiem całkowicie zindoktrynowanym, nastawionym wyłącznie na spełnianie oczekiwań władzy. To właśnie stąd się wzięła jego silna niechęć do rozmaitych religii oraz potrzeba udowodnienia tego, że Bóg nie istnieje, czego wymagał też od Iwana Bezdomnego. Paradoksalnie stał się pierwszą ofiarą szatana po tym, jak Woland pojawił się w Moskwie i przedstawił jako profesor od czarnej magii. Berlioza został przesądzony. Berlioz na dodatek został pochowany bez własnej głowy. Nawet po śmierci nie zostawiono jego ciała w spokoju.
Berlioz mimo swojego całkowitego oddania partii był człowiekiem oczytanym i wykształconym, wręcz określanym jako erudyta. W swoich mowach nawiązywał do wybitnych filozofów. Wykorzystywał ich jednak by udowodnić swoje racje związane z polityką, takie jak ta, że Jezus nigdy nie istniał. Był zatem sprytny i potrafił manipulować faktami w taki sposób, by działały na jego korzyść. Potępiał każdy przejaw nieposłuszeństwa wobec władzy, której był bez reszty oddany i której zawdzięczał swoje stanowisko.
Michał Aleksandrowicz Berlioz był zatem człowiekiem wykształconym i sprytnym, który doskonale radził sobie w totalitarnym systemie Związku Radzieckiego. Zginął pod tramwajem po przepowiedni szatana, w którego istnienie nawet nie wierzył, co sprawia, że jego żywot zyskał bardzo ironiczne zakończenie.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.