Archibald Craven to jeden z bohaterów powieści Frances Hodgson Burnett „Tajemniczy ogród”. Podobnie jak Mary Lennox czy Colin Craven, jest postacią dynamiczną. Na przestrzeni akcji utworu przechodzi przemianę z zamkniętego w sobie, pogrążonego w żałobie mężczyzny, w kochającego ojca, potrafiącego cieszyć się życiem.
Pan Craven, człowiek z Misselthwaite Manor, był zamożnym mężczyzną, mieszkającym w swojej posiadłości w angielskim Yorkshire. Po śmierci rodziców Mary, jego siostrzenicy, stał się jej prawnym opiekunem.
Chociaż ludzie szeptali, że jest garbaty i odpychający, w rzeczywistości miał tylko przygarbione plecy. Nie był brzydki – wręcz przeciwnie, byłby przystojny, gdyby nie „smutny i zmęczony wyraz twarzy”, który nosił. Jego czarne włosy, gęsto przeplatane siwizną, oraz zmęczone oczy wskazywały, że wiele w życiu przeszedł.
Zła sława pana Cravena nie wynikała jedynie z jego fizycznych ułomności, ale przede wszystkim z trudnego charakteru. Mimo bogactwa jego życie było pełne smutku. Od młodości był zgryźliwy i nieprzyjemny, nie doświadczył prawdziwego szczęścia aż do momentu, gdy ożenił się z Lilias, piękną, radosną kobietą. Archibald nie mógł uwierzyć, że taka kobieta zechciała go poślubić. Plotki głosiły, że zrobiła to dla pieniędzy, ale to nie była prawda.
Jego szczęście nie trwało jednak długo – jego żona zmarła po urodzeniu ich jedynego dziecka, syna Colina. Po jej śmierci Archibald pogrążył się w głębokiej żałobie, nie chciał nikogo widywać, nie dopuszczał do siebie nikogo poza starym panem Pitcherem, który opiekował się nim jeszcze w dzieciństwie. Tak bardzo przeżywał stratę, że obawiano się, iż może całkowicie postradać zmysły. W akcie rozpaczy zamknął ulubiony ogród swojej żony i zakopał klucz, nie chciał też widywać syna, ponieważ „jego piękne oczy przypominały mu o zmarłej Lilias”. W dodatku był przekonany, że Colin odziedziczy jego garb i wierzył, że lepiej byłoby, gdyby zmarł jako dziecko.
Choć nie szczędził synowi pieniędzy i zapewnił mu najlepszą opiekę, unikał go, odwiedzając go jedynie, „gdy Colin spał”. Życie chłopca było utrzymywane w tajemnicy, a sam pan Craven spędzał czas głównie na podróżach, które jednak „nie przynosiły mu szczęścia”. Misselthwaite Manor było miejscem przytłaczającym i nieodpowiednim dla dzieci. Gdy przybyła tam Mary, Archibald początkowo także nie miał ochoty jej widywać. Nie żałował jednak pieniędzy na jej utrzymanie i dopiero po pewnym czasie postanowił ją poznać.
Przełom w życiu Cravena nastąpił dziesięć lat po śmierci żony, kiedy przebywał w Tyrolu. Tam poczuł spokój, jakiego nie zaznał od dawna, i usłyszał głos Lilias, która namawiała go, aby odnalazł klucz do zamkniętego ogrodu, ponieważ tam właśnie jest Lilias. W tym samym czasie, choć Archibald jeszcze o tym nie wiedział, w domu zaszły zmiany – Colin wstał z łóżka, zaczął ćwiczyć i nabrał sił. Pan Craven szybko wrócił do domu i wreszcie pojednał się z synem. Zobaczył zdrowego, pełnego życia Colina i po raz pierwszy od śmierci żony poczuł się szczęśliwy.
Historia pana Cravena pokazuje, że zawsze jest nadzieja na zmiany na lepsze, nawet gdy wydaje się, że wszystko stracone. Po śmierci żony Archibald nie wierzył, że jeszcze kiedykolwiek zazna szczęścia i zamknął się w sobie. Okazało się jednak, że odnalazł szczęście w relacji z synem, którego początkowo odrzucał.
Aktualizacja: 2024-08-27 12:21:55.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem lub wyślij maila: [email protected]. Bardzo dziękujemy.