Hamlet Williama Szekspira to dramat obfitujący w wiele naprawdę interesujących i skomplikowanych postaci. W każdej z nich przestawiona została cząstka człowieczeństwa. Nikt nie jest tutaj kryształowo dobry, każdy ma coś "za uszami", każdy ulega pokusom, złym myślom i emocjom. Może właśnie latego postaci tego wybitnego dramatu są nam tak bliskie i tak dogłębnie możemy się z nimi utożsamić nawet kilkaset lat po publikacji dramatu. Pokazuje to, że człowiek w swojej istocie nie zmienia się i cały czas władają nim te same siły, a życie jest niczym innym, jak tylko walą jednych i drugich w duszy każdego z nas.
Główny bohater dramatu. Hamlet to książę Danii, syn zamordowanego króla i Gertrudy. Jest człowiekiem inteligentnym, o melancholijnym i refleksyjnym usposobieniu i podejściu do życia i ludzi.To typ wrażliwego artysty. Po spotkaniu z duchem ojca zmienia się jednak. Alienuje się jeszcze bardziej, lecz tym razem wycofanie to nosi rysy szaleństwa i krwawego obłędu. Staje się owładnięty chęcią zemsty, dla której jest w stanie poświęcić nawet życie postronnych ludzi. Popada w szaleństwo, które nie do końca wiadomo czy jest grą czy rzeczywistą chorobą. Kończy życie w totalnym obłędzie, jednak dokonawszy zemsty. Pod pewnym względem do końca życia pozostaje przy trzeźwym umyśle i logicznie układa wypadki tak, by dopełnić swojego planu.
Nowy król Danii, brat zmarłego króla, mąż wdowy po nim, Gertrudy. Klaudiusz to człowiek, dla którego jego własne cele są absolutnie najważniejsze. Nie zna empatii, jego umysł nosi rysy psychopatyczne. Nie zawahał się zamordować własnego brata w drodze na tron i zrobiłby to ponownie. Jest intrygantem i człowiekiem zakochanym we władzy. Jednocześnie umie sprawiać pozory człowieka skupionego na dobru innych. Zleca morderstwo Hamleta, gdy ten zaczyna pokazywać, że wie o zbrodni. W pewnym momencie dopadają go wyrzuty sumienia, jednak jest już za późno. Ginie z ręki Hamleta po nieudanym spisku na jego życie.
Matka Hamleta, wdowa po zamordowanym królu, która brała udział w jego zabójstwie. Wychodzi za Klaudiusza. Sprawia wrażenie kobiety, którą łatwo jest manipulować. Gdy jej udział w zabójstwie wychodzi na jaw, załamuje się psychicznie pod ciężarem wyrzutów sumienia. Ostatecznie ginie przez przypadek, wypijając truciznę przeznaczoną dla Hamleta.
Córka Poloniusza, siostra Laertesa, narzeczona Hamleta. Dziewczyna o bardzo wrażliwym sercu, podatna na sugestie mężczyzn. Zrywa zaręczyny z Hamletem pod wpływem ich namów. Boi się też szaleństwa księcia. W końcu nie wytrzymuje napięcia, jakie rodzi się na dworze i traci zmysły, a ostatecznie odbiera sobie życie.
Syn Poloniusza, brat Ofelii. Jeden z dworzan duńskich. Młody i inteligentny człowiek, który doznaje załamania nerwowego po informacji o śmierci ojca. Formuje niewielki oddział i w porywie gniewu szturmuje zamek duńskiego króla żądając sprawiedliwości. Wraz z Klaudiuszem spiskuje przeciwko Hamletowi, z którego ręki ostatecznie ginie.
Norweski książę, który przybywa na dwór duński tuż po masakrze. Wysłuchuje opowieści o historii Hamleta, przyznaje mu rację i obwołuje bohaterem.
Jeden z żołnierzy na zamku króla. Przyjaciel Hamleta, który jako pierwszy donosi Hamletowi o duchu jego ojca pojawiającym się na murach. Jest z księciem do końca i ostrzega go przed spiskiem Klaudiusza i Laertesa, a potem jako jedyny świadczy o racji Hamleta przed Fortynbrasem, kiedy wszyscy inni świadkowie tragedii już nie żyją.
Szambelan królewski, przyjaciel Klaudiusza, uczestniczy w jego spiskach i intrygach. Ojciec Laertesa i Ofelii. Ginie z ręki Hamleta, kiedy próbuje podsłuchać jego rozmowę z matką.
Przyjaciele Hamleta z młodzieńczych lat. Zostają wezwani na dwór przez Klaudiusza, mają wybadać skąd bierze się niepokojący nastrój księcia.
Wartownicy na zamku królewskim, którzy wraz z Horacym jako pierwsi są świadkami zjawienia się ducha poprzedniego króla, ojca Hamleta.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.