„Hamlet” Williama Szekspira to dramat odczytywany i interpretowany na bardzo wiele sposobów i za każdym razem odnajdzie się coś interesującego i nowego. Dzieło to można odczytywać na przykład jako tragedię polityczną.
Na początku warto zdefiniować zarówno politykę, jak i tragizm, chociaż na co dzień wydają się to pojęcia dobrze znane. Tragizmem nazywamy sytuację, w której jednostka znajduje się w położeniu bez wyjcia, a każda podjęta decyzja prowadzi do katastrofalnych konsekwencji – nie tylko dla niej samej, ale również dla otaczających ją ludzi. Polityka natomiast, co nie zawsze jest podkreślane, to sztuka zdobywania i utrzymywania władzy. Te dwa obszary łączą się w dramacie Williama Szekspira, gdzie to właśnie mechanizmy polityczne stają się siłą napędową tragicznych wydarzeń.
Morderstwo jest argumentowane zasadami polityki. Klaudiusz, kierowany ambicją, dopuszcza się zbrodni – morduje własnego brata, aby zdobyć duński tron i zagarnąć królewską małżonkę. To działanie rozpoczyna serię nieszczęśliwych zdarzeń, a jego skutki dotykają nie tylko samego sprawcę, ale także całą społeczność i państwo. Hamlet dowiaduje się o zbrodni od ducha ojca, po czym przysięga pomścić jego śmierć. W tym momencie rozpoczyna się jego droga – bohater zostaje postawiony przed wyborem, którego żadna opcja nie jest pozbawiona dramatycznych konsekwencji.
Jeśli spełni obietnicę daną duchowi ojca, będzie musiał stać się mordercą, a przez to może zostać moralnie potępiony i narazić się na własną zgubę. Jeśli natomiast zaniecha zemsty, będzie zmuszony żyć w poczuciu winy, służyć mordercy swojego ojca i znosić udrękę, która może doprowadzić go do szaleństwa. Jako człowiek o głębokiej wrażliwości i silnym poczuciu sprawiedliwości, Hamlet nie jest w stanie zaakceptować drugiej opcji. Stopniowo, pod wpływem gniewu, frustracji i rosnącej obsesji na punkcie zemsty, przeistacza się w osobę, której działania przyczyniają się do śmierci wielu postaci, zanim sam dokona ostatecznej rozprawy z Klaudiuszem i poniesie śmierć.
Tragedia jest więc bezpośrednio związana z polityką. To właśnie dążenie do władzy, bezwzględna walka o jej utrzymanie i mechanizmy rządzące politycznym światem stają się przyczyną tragicznych wydarzeń. Klaudiusz przekracza granicę moralnego ładu społecznego, inicjując ciąg zdarzeń prowadzących do krwawego finału. Hamlet natomiast, uwikłany w polityczną intrygę, wbrew woli staje się częścią tej gry.
„Hamlet” Williama Szekspira jest więc głęboko polityczną tragedią, w której przedstawione konflikty wynikają z niekontrolowanego pragnienia władzy. Szekspir pokazuje, jak nieodpowiedzialne rządy i bezwzględne dążenie do celów politycznych mogą prowadzić do destrukcji jednostek oraz całego państwa. W finale dramatu umierają nie tylko najważniejsze osoby na duńskim dworze, ale także samo królestwo znajduje się na skraju upadku – jego los zostaje oddany w ręce obcego władcy.
Dzieło Szekspira stanowi więc przestrogę przed tym, co może się wydarzyć, gdy władza staje się celem samym w sobie, a jej posiadacze przekonani o własnej nieomylności i bezkarności ignorują moralne oraz społeczne konsekwencje swoich działań. Historia Hamleta pokazuje, że polityka pozbawiona zasad prowadzi do tragicznych skutków, nie tylko dla jednostek, ale i dla całych narodów. To przesłanie pozostaje aktualne także we współczesnym świecie, gdzie nieodpowiedzialne rządy mogą skutkować niepomyślnymi wydarzeniami o globalnym zasięgu.
Aktualizacja: 2025-03-13 15:00:24.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem lub wyślij maila: [email protected]. Bardzo dziękujemy.