Powieść Aleksandra Kamińskiego zatytułowana „Kamienie na szaniec” to dzieło, które ukazuje faktyczne wydarzenia z okresu II wojny światowej. Jej bohaterowie, czyli Rudy, Alek i Zośka, naprawdę żyli, walczyli i umierali dla swojej okupowanej ojczyzny. Kamiński utrwalił ich historię w formie fabularyzowanej opowieści, która na zawsze unieśmiertelniła postaci tych młodych, dzielnych chłopców. Współcześni czytelnicy mogą wciąż zapoznawać się z ich życiorysami i zastanawiać się, czy ci bohaterowie naprawdę żyli pięknie i pięknie umierali.
Rudy, Alek i Zośka byli bardzo młodzi, gdy wybuchła II wojna światowa. Właśnie zdali maturę i snuli plany na przyszłość, które nigdy miały się nie zrealizować. Konflikt zbrojny w Europie był dla nich prawdziwym ciosem. Wiele dorosłych osób załamało się pod wpływem tych wydarzeń, a co dopiero młodzi ludzie, którzy mieli mieć całe życie przed sobą, a z dnia na dzień stracili ojczyznę, szansę na dalszą naukę, a także znaleźli się w sytuacji zagrożenia życia. Chłopcy jednak nie zamierzali się poddać i szybko zajęli się działaniem na rzecz kraju i odzyskania wolności.
Bohaterowie po wybuchu wojny starali się dalej wieść normalne życie. Próbowali się uczyć na tajnych kompletach, łapali się różnych prac, pozwalających im utrzymać rodzinę, ale przede wszystkim zaangażowali się w działania patriotyczne. Przeciwstawiali się obecności nazistów w przestrzeni publicznej, zrywali ich flagi i prowadzili inne szeroko zakrojone działania w tej sprawie. Z czasem ich akcje stawały się coraz poważniejsze i wiążące się z coraz większym ryzykiem. Można zatem powiedzieć, że w obliczu tragedii młodzi chłopcy postępowali godnie i żyli naprawdę pięknie, jak prawdziwi patrioci.
Śmierć zabrała ich bardzo młodo. Początkiem ich końca było aresztowanie Rudego przez gestapo. Chłopak był przez nich przetrzymywany, przesłuchiwany oraz torturowany. Jego przyjaciele nie pozwolili mu jednak umierać samotnie. Akcja pod Arsenałem była ich planem na odbicie Rudego. Bohaterom udało się to, jednak cała sytuacja nie miała szczęśliwego finału. Rudy zmarł w wyniku obrażeń, jakie otrzymał na torturach gestapo, a tego samego dnia odszedł także Alek, trafiony kulą podczas akcji. Kilka miesięcy potem, również podczas akcji, zginął Zośka.
Bohaterowie powieści zginęli jednak w sposób, który miał dla nich sens - oddając życie za ojczyznę i za przyjaciela. Śmierć w takim wieku zawsze jest tragiczna, ponieważ Rudy, Alek i Zośka mieli przed sobą praktycznie całe swoje życie i mogli przysłużyć się ojczyźnie na wiele sposobów. Jednak zdecydowali się poświęcić, a ich życia stały się właściwie przykładem dla innych. Ich śmierć miała sens, walczyli bowiem za coś, w co naprawdę, szczerze i głęboko wierzyli. W średniowieczu istniało pojęcie pięknej śmierci, czyli takiej która była godna i polegała na zachowaniu się odpowiednio szlachetnie i właściwie w jej obliczu. Pod tym względem Rudy, Alek i Zośka zdecydowanie wpisują się w trop, jakim jest piękne umieranie.
Patrząc na te wydarzenia i przykłady z życia bohaterów, można zatem z całą pewnością stwierdzić, że mimo swojego młodego wieku potrafili oni prawdziwie pięknie żyć i pięknie umierać. Ich odejście było jednak prawdziwą tragedią, godną opłakiwania. Gdyby dane im było żyć dłużej, to z pewnością uczyniliby jeszcze wiele dobra, ponieważ byli wyjątkowymi, młodymi ludźmi, pełnymi talentów. Okrutne czasy nie oszczędzają jednak nikogo, co doskonale widać na tym przykładzie. Jednak Rudy, Alek i Zośka i tak swoimi czynami zapisali swoje imiona w trudnej historii swej ojczyzny i na zawsze pozostaną w zbiorowej świadomości narodu.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.