„Kubuś Puchatek” to wydana po raz pierwszy w roku 1926 powieść dla dzieci, a jej autorem jest Alan Alexander Milne. Opowiada ona o losach tytułowego Kubusia Puchatka, pluszowego misia, który żyje z przyjaciółmi w Stumilowym Lesie. Razem przeżywają bardzo wiele przygód, a towarzyszy im chłopiec o imieniu Krzyś, którego postać zainspirowana została prawdziwym synem pisarza, Christopherem Robinem. Zwierzęta ze Stumilowego Lasu to z kolei bohaterowie wzorowani na zabawkach chłopca.
W dziele można spotkać naprawdę wiele różnorodnych postaci. Głównym i tytułowym bohaterem jest Kubuś Puchatek, sympatyczny pluszowy miś o niewielkim rozumku. Oprócz tego jest on bardzo poczciwy, pomocny i ciekawy świata. Przyjaźni się on z Prosiaczkiem, małą świnką o bardzo lękliwym i nieśmiałym usposobieniu. Prosiaczek jest oprócz tego bardzo pracowity. Królik to porządne, zorganizowane i opanowane zwierzątko, które mieszka w norce i uprawia ogród warzywny. Kłapouchy to wiecznie melancholijny osiołek, który pesymistycznie patrzy w przyszłość. Tygrysek jest bardzo energiczny, wiecznie rozbrykany i skory do zabawy. Mama-Kangurzyca i Maleństwo tworzą kochającą się rodzinę, a Sowa Przemądrzała wyróżnia się na tle postaci swoją wiedzą.
Spośród wszystkich postaci z powieści o Kubusiu Puchatku najwięcej sympatii mam zdecydowanie do Prosiaczka. Ta mała świnka wzbudza we mnie wiele pozytywnych odczuć. Jest on bardzo nieśmiały i lękliwy, przez co świat wydaje mu się być groźnym miejscem. Mimo to stara się walczyć ze strachem i na przykład bierze udział w tropieniu łasicy, mimo iż go to przeraża. Prosiaczek stara się zatem pokonywać własne ograniczenia. Jest mu trudniej niż Puchatkowi czy Tygryskowi, dlatego jego dokonania wzbudzają we mnie więcej podziwu. Takie sytuacje jak wyprawa na Biegun Północny nie przychodzą mu łatwo, a i tak dzielnie towarzyszy swoim przyjaciołom w tym wszystkim, przez co bardzo go lubię.
Prosiaczek wzbudza moją sympatię także z innych powodów. Jest nim jego pracowitość. Dba o swój domek, odśnieża go i sprząta. Utrzymywanie porządku jest według mnie jego bardzo ważną zaletą, którą cenię. Oprócz tego Prosiaczek radzi sobie też w trudnych sytuacjach. Gdy nadeszła powódź, to napisał wiadomość i wysłał ją butelką, by popłynęła do innych, dzięki czemu został uratowany przez Krzysia i Prosiaczka. W trudnych sytuacjach można na niego liczyć, jest sprytny i opanowany.
Prosiaczek ma wiele cech, za które można go cenić, a także lubić, przez co jest postacią z powieści, do której żywię najcieplejsze uczucia. Jest on bowiem tylko małą świnką w wielkim świecie, który go przeraża, a mimo to walczy o to, by strach go nie zatrzymywał. W Prosiaczku wiele osób może odnaleźć samych siebie, przez co wydaje mi się, że jest on jedną z postaci, które łatwiej jest polubić i się z nią utożsamiać.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.