Alan Alexander MIlne to autor wydanej po raz pierwszy w roku 1926 powieści dla dzieci zatytułowanej „Kubuś Puchatek”. Opowiada ona o przygodach sympatycznego pluszowego misia, który żyje w Stumilowym Lesie. Tytułowy Kubuś Puchatek przeżywa rozmaite przygody i towarzyszą mu w tym inne zwietrzątka, także zamieszkujące las pod opieką Krzysia, chłopca wzorowanego na prawdziwym synu pisarza. Pomimo lat, jakie upłynęły od pierwszego wydania, powieść wciąż pozostaje ciekawa i aktualna.
Jest wiele rzeczy, jakie podobają mi się w powieści „Kubuś Puchatek”. Przede wszystkim są to bardzo urozmaicone portrety bohaterów. Każda postać jest inna i wyróżnia się czymś szczególnym. Kubuś jest bardzo poczciwy i sympatyczny, ale nie może się pochwalić ogromnym sprytem. Tygrysek jest pełen energii, ciągle bryka i czasami ma przez to kłopoty. Królik jest porządny i zorganizowany, a także odpowiedzialny. Prosiaczek jest nieśmiały i lękliwy, ale oprócz tego bardzo pracowity i empatyczny. Kłapouchy ciągle pogrąża się w smutku i melancholii, a do tego pesymistycznie patrzy na przyszłość. Jak widać, różnorodność w charakterach bohaterów jest naprawdę ogromna. Dzięki temu wielu czytelników może się z nimi utożsamiać.
Oprócz tego w dziele podoba mi się jego uniwersalne przesłanie, wciąż aktualne mimo upływających lat. Bohaterowie dzieła pokazują bowiem różnorodne przykłady tego, jak może wyglądać przyjaźń. Troszczą się o siebie wzajemnie, spędzają razem czas, pomagają sobie, wyruszają na wyprawy i robią wiele innych rzeczy. To Kubuś jako pierwszy wyrusza na poszukiwanie zagubionego ogonka Kłapouchego, a Prosiaczek wybiera dla osiołka czerwony balonik na jego urodziny. Autor z ogromną wrażliwością przedstawił wiele pięknych relacji między zwierzętami, dając przykład swoim najmłodszym czytelnikom, jak mogą one wyglądać.
Na uwagę zasługuje także język powieści. Jest on prosty i przystępny dla najmłodszych odbiorców powieści, ale mimo to jest prawdziwie piękny i literacki. W Polsce na stałe do kanonu literatury weszło już tłumaczenie autorstwa Ireny Tuwim, momentami bardzo oryginalne i kreatywne względem angielskiego tekstu. Taki język sprawia, że cała historia jest naprawdę przystępna i wciągająca, dzięki czemu dziecko chętnie sięgnie po kolejne opowieści o Kubusiu Puchatku, które powstały.
Historie proponowane przez pisarza są proste, ale wciągające. Pojawiają się w nich też zaskakujące elementy, jak na przykład w opowieści o tropieniu łasicy przez Puchatka i Prosiaczka. W ten sposób teksty te są naprawdę pociągające i intrygujące.
Jak widać, w powieści „Kubuś Puchatek” jest wiele elementów, które mogą się naprawdę podobać wielu czytelnikom. Warto zasiąść do tej lektury i samodzielnie przekonać się, jak przyjemna i ciekawa ona jest i poznać osobiście Kubusia Puchatka i jego przyjaciół ze Stumilowego Lasu.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.