Rudy, Alek i Zośka to z jednej strony postaci historyczne, a z drugiej bohaterowie powieści Aleksandra Kamińskiego zatytułowanej „Kamienie na szaniec”. Pisarz przedstawił w nich historię tych trzech młodych chłopców, których życie zostało gwałtownie zmienione i przerwane przez wybuch II wojny światowej. Rudemu, Alkowi i Zośce niestety nie udało się jej przeżyć. Odeszli w bardzo młodym wieku, przez co można spekulować, jak potoczyłoby się dalej ich życie.
Rudy, czyli Janek Bytnar, był prawdziwym prymusem w szkole i pochodził z rodziny, w której był pierwszym pokoleniem inteligencji. Ukończył jedną z najlepszych placówek w Warszawie, co otwierało mu wiele drzwi do dalszej edukacji. Rudy był bardzo inteligentny i świetnie radził sobie w wielu dziedzinach. W liceum uczęszczał do klasy o profilu matematyczno-fizycznym. Mógłby zatem spełniać się dalej w tym kierunku, pracować nad zagadnieniami technicznymi i na przykład stać się cenionym w kraju inżynierem. Tacy ludzie zawsze są bowiem potrzebni społeczeństwu.
Alek, czyli Aleksy Dawidowski, był bardzo żywiołowym chłopakiem, który pochodził z dobrej rodziny. Jego ojciec był kierownikiem jednej z położonych w Warszawie fabryk. Uczęszczał do dobrej szkoły, a jego wyniki w nauce były zadowalające. Był lubiany przez kolegów, bardzo niespokojny i nieustannie poszukiwał kolejnych przygód. W wymagających chwilach stawał się jednak spokojnym, skupionym i chłodnym dowódcą, na którym można było polegać. Być może, gdyby przeżył, to wykorzystałby te umiejętności właśnie do zarządzania jakimś zespołem czy objęcia stanowiska kierowniczego. Może poszedłby w ślady swojego ojca.
Zośka, czyli Tadeusz Zawadzki, był bardzo delikatnym i subtelnym chłopcem. W szkole uznawano go za ucznia przeciętnego, ale mimo to wyróżniał się on głęboką i żywą inteligencją. Jego ojciec był profesorem Politechniki Warszawskiej. Koledzy z kolei postrzegali go jako urodzonego organizatora. Być może, gdyby przeżył, to także by wykorzystał te talenty w zarządzaniu ludźmi lub został profesorem, tak jak jego ojciec.
Gdyby nie wojna to zapewne w przyszłości chłopcy dalej by się przyjaźnili, byli bowiem ze sobą bardzo związani. Jako ludzie wykształceni i inteligentni mogliby się przysłużyć do dalszego rozwoju swojej ojczyzny. Jednak szansa ta niestety została im brutalnie odebrana przez okrucieństwa wojny, których nigdy nie powinni byli doświadczać. Życie tych młodych ludzi zostało brutalnie przerwane.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.