Edmund Niziurski to autor jednej z najbardziej znanych polskich powieści dla dzieci i młodzieży, czyli dzieła “Sposób na Alcybiadesa”. Jego bohaterami jest czwórka przyjaciół z klasy ósmej A, którzy próbują znaleźć metodę na bezbolesne przejście przez edukację, bez zbędnego przemęczania się. Jednym z członków tej paczki jest Zenon Zasępa.
Zenon Zasępa tak jak Ciamciara, Pędzelkiewicz czy Słaby uczęszczał do klasy ósmej A warszawskiej szkoły imienia Samuela Lindego. Był to bardzo inteligentny i zdolny młody człowiek. To on przewodził paczce przyjaciół i często inicjował wiele jej działań. Zasępa miał bowiem w sobie ducha przywódcy. Był przekonany, że uczniowie opracowali skuteczne sposoby na nauczycieli i był zdeterminowany, by je poznać.
Zasępa był chłopcem wyróżniającym się na tle innych uczniów, często przejmował inicjatywę czy przemawiał w imieniu całej grupy. Był bardzo cierpliwy i wytrwały, o czym świadczyła jego determinacja w zdobywaniu sposobu na Alcybiadesa. Zasępa nie spoczął, dopóki nie udało mu się go zdobyć. Marzył bowiem o swobodnym i pozbawionym wysiłku przechodzeniu z klasy do klasy. Głęboko wierzył, że jest to możliwe.
Zasępa był też człowiekiem pozbawionym zbędnych skrupułów i wykorzystującym każdą nadarzającą się okazję. Bez wahania okłamał Kickiego w sprawie rakiety tenisowej, ponieważ przybliżało go to do osiągnięcia założonego celu. Nie miał z tego powodu wyrzutów sumienia. To także Zasępa zainicjował porwanie Szekspira z przedstawienia i torturowanie go w celu wydobycia z kolegi niezbędnych informacji. Zasępa był także bystrym obserwatorem otaczającej go rzeczywistości. Szybko zorientował się, że jego koledzy przestali stosować sposób, a za to prawdziwie i serdecznie polubili Alcybiadesa i jego lekcje. Ostatecznie sam także dał się zarazić miłością i pasją do historii.
Gdy Zasępa dał się poznać bliżej nauczycielom, okazało się szybko, że chłopak ma prawdziwe zdolności matematyczne, co zaskoczyło samego profesora Ejdziatowicza. Ukrywał w sobie potencjał, którego nie rozwijał, skupiony na poszukiwaniu metod łatwego przechodzenia z klasy do klasy. Zasępa testował nawet system dwójkowy Leibniza, który widział na wystawie w Pałacu Kultury. Był zatem bardzo bystry i zdolny. Widział to nauczyciel matematyki i próbował go przekonać, że nauka może być zabawą, dlatego też dręczył Zasępę przy tablicy.
Zasępa był doskonałym przywódcą grupy, ponieważ nie wahał się, był bezwzględny i zdeterminowany. Cechy te zapewniały mu posłuch wśród przyjaciół. Zasępa czasami zaskakiwał swoich przyjaciół, przemawiając do nich w dojrzały i filozoficzny sposób. Ciamciara twierdził, że Zenon ma szersze perspektywy niż inni jego znajomi, dlatego też się z nim trzymał. Był także bardzo kreatywny, potrafił dążyć do celu nieoczywistymi drogami. W pytaniu o osobiste nieszczęście wskazał przebicie dętki rowerowej. Nie wahał się wykorzystywać innych osób do swoich celów, czego ofiarami byli między innymi Kicki czy Szekspir. Realizacja celu była dla niego najważniejsza.
Zasępa należał więc do uczniów zdolnych i bystrych, ale takich, którzy nie lubią się przemęczać bez potrzeby. Wiele cech jego osobowości powodowało, że rówieśnicy widzieli w nim swojego naturalnego lidera.
Aktualizacja: 2023-10-17 21:50:23.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem lub wyślij maila: [email protected]. Bardzo dziękujemy.