Baśnie braci Grimm niejednokrotnie są dość brutalne i z pozoru nieprzeznaczone dla młodych czytelników, ale niosą za sobą ważne nauki moralne. Baśń Gęsiarka pokazuje dobitnie, dlaczego kłamstwo ma krótkie nogi i nigdy nie wychodzi na dobre.
Stara królowa planowała wydać swoją córkę za księcia z innego kraju. Księżniczka ruszyła w drogę wraz ze służącą. Ta sprzeciwiła się swojej pani i zagroziła jej, że jeśli nie zamienią się rolami, zabije królewnę.
Dziewczyny dotarły do zamku narzeczonego: fałszywa księżniczka zamieszkała w pałacu, a prawdziwa – została wysłana do pasania gęsi. Pastuszek Kurtek zwrócił uwagę na jej dziwne zachowanie, dlatego król wezwał ją do siebie. Królewna nie chciała wyznać prawdy z lęku przed służącą, ale na prośbę króla zwierzyła się żelaznemu piecowi. Król słuchał jej historii z ukrycia i wyznał prawdę synowi. Oszustka została stracona, a książę poślubił prawdziwą księżniczkę.
Dawno temu żyła stara królowa, która była wdową. Miała piękną córkę zaręczoną z księciem z innego kraju. Nadszedł czas ślubu, dlatego królewna musiała wyjechać. Matka dała jej na drogę pannę do towarzystwa, mnóstwo rzeczy, mówiącego konia Faladę oraz białą chusteczkę, którą skropiła trzema kroplami swojej krwi.
Po godzinie drogi królewna poczuła pragnienie, ale jej towarzyszka nie zamierzała przynieść jej wody, dlatego księżniczka sama udała się do strumienia. Podczas picia, chusteczka z trzema kroplami krwi wpadła do wody i popłynęła. Księżniczka tego nie zauważyła, ale towarzysząca jej panna tak i wiedziała, że królewna jest już całkowicie bezbronna. Panna nakazała księżniczkę zamianę szat i koni, ponieważ sama pragnęła zostać żoną księcia. Zagroziła królewnie śmiercią, dlatego ta nie miała innego wyjścia.
W końcu dwie dziewczyny dotarły do zamku narzeczonego. Zaprowadził fałszywą księżniczkę do pałacu, podczas gdy ta prawdziwa została na dziedzińcu, zalewając się łzami. Król był zaskoczony jej pięknem i delikatnością, ale kłamczucha powiedziała, że to jej służąca, którą znalazła po drodze. Książę zaproponował, aby służąca pasła gęsi razem z małym chłopcem, Kurtkiem. Fałszywa księżniczka zgodziła się na to, ale bała się Falady, która umiała mówić. Poprosiła więc księcia, aby obciął koniowi łeb, a ten się na to zgodził. Zasmucona księżniczka zobaczyła łeb swojego konia na miejskiej bramie. Razem z Kurtkiem wyszła za bramę miasta, aby paść gęsi. Kurtek chciał wyrwać jej kilka pięknych, złotych włosów, ale wystarczyło słowo księżniczki, aby zerwał się wiatr, który porwał kapelusz chłopca – gdy ten za nim gonił, królewna zaplotła sobie włosy w warkocze.
Kurtek miał dość dziwnego zachowania dziewczyny i udał się do starego króla na skargę, bo nie chciał już pasać z nią gęsi. Król wezwał do siebie księżniczkę i zażądał wyjaśnień. Ta nie chciała jednak nic powiedzieć z obawy, że fałszywa królewna ją zabije. Król nakazał więc dziewczynie wyżalić się żelaznemu piecowi. Królewna rzeczywiście opowiedziała wszystko piecowi, nie wiedząc, że król z ukrycia słucha jej historii. Król natychmiast kazał przynieść królewskie szaty, a wszyscy na dworze zachwycali się urodą dziewczyny.
Następnie król wezwał swojego syna i powiedział mu, że jego rzekoma narzeczona dopuściła się oszustwa. Królewicz ucieszył się, widząc, jak piękna jest jego prawdziwa przyszła żona i na zamku wyprawiono ucztę. Książę zasiadł na honorowym miejscu, po jednej stronie miał prawdziwą księżniczkę, a po drugiej – fałszywą. Kłamczucha nie rozpoznawała nawet swojej dawnej pani w nowych szatach.
Po uczcie stary król zapytał, co powinno stać się z panną, która podszywała się za swoją księżniczkę i opowiedział całą historię. Fałszywa królewna odpowiedziała, że taką dziewczynę powinno się wsadzić do beczki nabitej ostrymi gwoźdźmi, a następnie puścić w pole paroma końmi, aby ją rozszarpały. Stary król zgodził się z tymi słowami, a fałszywa królewna została stracona. Następnie książę poślubił prawdziwą księżniczkę i szczęśliwie rządzili królestwem aż do śmierci.
Baśń to przestroga dla tych, którzy dopuszczają się kłamstwa i dążą do celu po trupach. Panna zapragnęła być królewną i myślała, że szantażem dopnie swego. Do pewnego czasu jej się udawało, ale do księżniczki, która z godnością znosiła swój los, uśmiechnęło się szczęście. Dzięki mądrości starego króla, prawda wyszła na jaw. Baśń ostrzega przed dążeniem do celu kłamstwem, przemocą i szantażem. Piętnuje również chorobliwą chęć awansu społecznego, nawet za cenę cudzego życia i innych niemoralnych czynów.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.