„Wieża” to opowiadanie autorstwa Gustawa Herlinga-Grudzińskiego, które po raz pierwszy opublikowane zostało w paryskiej „Kulturze” w roku 1958. Jest to tekst, który traktuje o takich uniwersalnych dla człowieka zagadnieniach, jak samotność i cierpienie oraz o ich nieuniknionym charakterze. Utwór charakteryzuje się zróżnicowaną problematyką, wieloma motywami literackimi, ale także bogatą warstwą symboliczną, która stanowi klucz do tropów interpretacyjnych opowiadania.
„Wieża” opiera się przede wszystkim na symbolach związanych z chrześcijaństwem. Najważniejszy oczywiście jest symbol samej wieży - łączącej niebo i ziemię, miejsca świętego, w którym człowiek ma szansę na łączność z niebiosami. Wieża to także symbol ludzkiej pychy i upadku, jak miało to miejsce w przypadku wieży Babel.
Innym przykładem chrześcijańskiej symboliki jest także krzyż i korona, które odnalezione zostały w celi Lebrosso. Jezus, który jest widoczny na krzyżu, przypomina osobę trędowatą, ponieważ rdza zniszczyła materiał, z którego go wykonano. W ten sposób Chrystus staje się bardziej ludzki, a jego cierpienie jest bólem każdego człowieka, za którego umarł.
Z kolei choroba Lebrosso jest nawiązaniem do biblijnych cierpień, które spotkały Hioba. On także zapadł na chorobę, która odsunęła go od społeczeństwa i była ona testem jego wiary. Trąd może być więc symbolem próby, przed którą Bóg stawia każdego człowieka w trakcie jego życia. Bohater zmarł w piątek, co z kolei jest nawiązaniem do czasu ukrzyżowania Jezusa i jest także kolejnym zrównaniem cierpienia Zbawiciela z mękami, jakie przechodzą ludzie na ziemi.
W opowiadaniu pojawia się także zniekształcona rzeźba pielgrzyma świętokrzyskiego. Kamień, z którego została ona wykonana, uległ zniszczeniu i przez to budzi skojarzenia z ciałem osoby chorej na trąd. Oznaczać to może, że figura symbolizuje Lebrosso, a on sam jest pielgrzymem, szukającym swojej drogi w życiu. Rzeźba to także symbol ludzkiego cierpienia i licznych trudności, które każdy człowieka z pewnością napotka na swojej życiowej drodze. Pielgrzym to także symbol nieustannego ruchu, poszukiwania i wędrowania w celu odnalezienia sensu oraz wiary. Człowiek nieustannie próbuje bowiem odnaleźć znaczenie własnego życia oraz tego, czego doświadcza. Na swojej drodze przypomina właśnie wędrującego wiecznie pielgrzyma. Podobnie jak on jest także osamotniony w swoich poszukiwaniach i zdany wyłącznie na siebie samego.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.