„Janko Muzykant” to nowela autorstwa Henryka Sienkiewicza. Opowiada ona o losach małego chłopca, który bardzo kochał muzykę, jednak dorastał w ubogiej wsi. Nie miał on więc szans rozwijać swojego talentu, mógł jedynie nocami podkradać się pod karczmę i słuchać, jak grają inni. Pewnego dnia Janko zakradł się do dworu, w którym przechowywane były skrzypce, chłopiec pragnął bowiem chociaż zobaczyć instrument z bliska. Został jednak schwytany i skazany na karę chłosty za włamanie się do dworu. Była ona zbyt surowa i kilka dni później słaby i chorowity chłopiec zmarł w wyniku wymierzonej mu kary. Sienkiewicz opisał więc przygnębiającą historię niewinnego dziecka, które zmarło w wyniku splotu okoliczności oraz braku systemowego wsparcia. Z historii Janka Muzykanta można się jednak nauczyć wielu rzeczy.
Nowela Sienkiewicza pokazuje przede wszystkim, co dzieje się z ludźmi, którzy nie mają oparcia w systemie i są pozostawieni sami sobie. Janko Muzykant i jego matka nie mieli żadnego wsparcia i ze wszystkimi problemami musieli radzić sobie sami. Chłopiec nie miał na przykład dostępu do właściwej edukacji, nie zostały także dostrzeżone problemy finansowe, z jakimi borykała się jego matka. W związku z tym chłopiec był niedożywiony i skazany na życie w ubóstwie. Nowela Sienkiewicza uczy więc czytelnika o tym, jak ważne jest systemowe wsparcie udzielone każdemu członkowi społeczeństwa, ponieważ bez niego niektórzy skazani są na nędzę i cierpienie.
Janko był także utalentowany muzycznie i kto wie - gdyby miał dostęp do właściwej edukacji, to może mógłby odnosić sukcesy na tym polu. Nie dane jednak mu było zostać dostrzeżonym i wyedukowanym, uniemożliwiało mu to jego pochodzenie oraz sytuacja finansowa.
Chłopiec nie mógł więc rozwijać się w dziedzinie, w której został obdarzony talentem, nie miał bowiem dostępu do odpowiedniego wykształcenia i wychowania. W związku z tym jego talent, który mógł przecież przynieść światu radość i dumę, został zaniedbany i zmarnowany, a wszystko to w wyniku systemowych zaniedbań, których z pewnością dało się uniknąć.
Opowieść Sienkiewicza pokazuje więc, jak wiele okazji i możliwości ludzkość marnuje ze względu na zewnętrzne czynniki, które łatwo dałoby się zmienić. Nikt nie wie, ile dzieci takich jak Janko Muzykant, biednych i utalentowanych, przeszło przez swoje życie niezauważonych.
Historia Janka Muzykanta daje także sygnał do bycia człowiekiem łagodnym i wyrozumiałym. Janko zmarł bowiem w wyniku wymierzenia mu zbyt surowej kary, jaką była chłosta. Otrzymał ją za to, że wkradł się do dworu, by zobaczyć z bliska skrzypce. Chłopiec nie zrobił nic złego, a wymierzona mu kara była zbyt okrutna. Dorośli, którzy podjęli taką decyzję odnośnie przewinienia chłopca, nie musieli tego robić - mogli go napomnieć, porozmawiać z nim, zapytać o jego motywację. Niestety - Janko Muzykant był nędzarzem, przez co został od razu potraktowany jak złodziej.
Sienkiewicz mówi więc czytelnikom, by nie sądzić innych po pozorach. Wskazuje on również, że warto być wyrozumiałym wobec innych, zwłaszcza wobec dzieci. Świat jest bowiem okrutny i niesprawiedliwy, warto więc zacząć jego zmianę od siebie.
Sienkiewicz wskazał także hipokryzję w zachowaniu niektórych ludzi. W jego noweli państwo z dworu wracają z pobytu we Włoszech. Opowiadają o tym, jak wielu utalentowanych ludzi tam spotkali i że warto pomagać osobom, które same nie są w stanie się rozwijać. Tymczasem w ich własnym dworze złapano i wychłostano chłopca, który chciał tylko zobaczyć z bliska skrzypce. Pokazuje to, jak łatwo jest głosić pewne ideały, a jak trudno wcielić je w życie i naprawdę pomóc komuś, kto tego potrzebuje.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.