„Stary człowiek i morze” to opowiadanie autorstwa amerykańskiego pisarza, Ernesta Hemingwaya. Przedstawia ono historię rybaka Santiago, głównego i tytułowego bohatera, który już od ponad osiemdziesięciu dni nie jest w stanie nic złowić na morzu, dlatego mówi się o nim, że prześladuje go pech i zła passa. Postanawia więc udać się na kolejną wyprawę, która ma przełamać pasmo niepowodzeń, które go spotykają. Łowi ogromnego marlina, jednak nie udaje mu się go pokazać innym - rekiny pożerają go, zanim Santiago udaje się przybić do portu. Utwór ten charakteryzuje się zróżnicowaną problematyką i porusza wiele istotnych dla człowieka zagadnień.
Jednym z aspektów problematyki przedstawionej przez Hemingwaya jest ludzka determinacja i wytrwałość, z jaką człowiek potrafi dążyć do osiągnięcia założonego celu. Uosabia ją Santiago, który pomimo swojego wieku wciąż chce coś udowodnić światu i stawia przed sobą ambitny cel, jakim jest złowienie marlina. Nie poddaje się on pechowi, który go prześladuje, tylko bierze sprawy w swoje ręce i postanawia przerwać złą passę. w ten sposób w swoim opowiadaniu autor przedstawia przemyślenia na temat tego, jak jednostka może wpływać na swój własny los. Autor, podejmując tę problematykę, zdaje się promować postawę aktywną, wyróżnia bowiem w ten sposób zdecydowane działanie i zmienianie swojego życia. Kreując postać Santiago, Hemingway pokazał, do czego tak naprawdę jest zdolny człowiek, gdy mu na czymś mocno zależy i ma solidne postanowienie spełnienia swojego celu, nieważne, jaki by on był.
Innym elementem o którym opowiada „Stary człowiek i morze” jest kwestia człowieka jako jednostki. Santiago przez większość czasu ukazywany jest sam, bez towarzystwa innych, a autor wiele miejsca poświęca jego wewnętrznemu życiu. Nie ma w tym utworze miejsca na refleksje dotyczące stosunków społecznych czy kondycji większej zbiorowości. Hemingway ukazuje samotnego człowieka, zanurzonego w otaczającym go świecie, a przede wszystkim w naturze.
Santiago jest osobą o bogatym życiu wewnętrznym, za pomocą którego autor snuje rozważania na temat miejsca człowieka w świecie, jego istoty oraz miejsca w naturze. Rybak żyje w harmonii z przyrodą, potrafi się w niej odnaleźć, ale pamięta także o tym, że nie zawsze jest ona jego przyjaciółką. Jest ona bowiem żywiołem, silnym i niepowstrzymanym. Relacja ta pełna jest także wzajemnego szacunku i wpisuje się w rozważania na temat tego, jak zbudowany jest otaczający człowieka świat. Można powiedzieć, że przez to Hemingway podejmuje swoistą filozoficzną problematykę jednostki w rzeczywistości.
Problematyka opowiadania Hemingwaya dotyka też tematu, którym jest szczęście. Rybak Santiago wspomina, że ma ono wiele postaci i w związku z tym często trudno jest je rozpoznać, gdy przychodzi do człowieka. W ten sposób autor zwraca uwagę na to, że nie ma jednej definicji szczęścia, która pasowałaby do każdego. Człowiek musi także nauczyć rozpoznawać się szczęście w swoim życiu i być przygotowanym na to, że objawiać się może ono na zupełnie niespodziewane sposoby. W dziele pojawiają się więc refleksje nad naturą szczęścia, jego pochodzeniem i znaczeniem dla każdej jednostki. Czasami człowiek musi o swoje szczęście zawalczyć, jak robi to Santiago, gdy po raz kolejny wyrusza na morze, z nadzieją, że tym razem uda mu się coś złowić.
Problematyka opowiadania Hemingwaya o starym rybaku jest więc wyjątkowo złożona. Obejmuje ona takie zagadnienia natury filozoficznej, jak miejsce człowieka w świecie czy kwestia odczuwanego przez niego szczęścia. Omawia także ludzką determinację i ambicję w dążeniu do założonego celu.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.