Janosz Boka jest jednym z bohaterów powieści Ferenca Molnára „Chłopcy z Placu Broni”. Pełni rolę przywódcy i czuje się odpowiedzialny za swoich kolegów. Jest dopiero nastolatkiem, ale musi być dojrzały i rozważny.
Boka ma czternaście lat i chłopięcą urodę. Uwagę przyciągają jego ciemne oczy. Mimo młodego wyglądu, swoją osobowością przypomina bardziej dorosłego mężczyznę, niż chłopca. Janosz pełni rolę przywódcy chłopców z Placu Broni. Zostaje wybrany do pełnienia tej roli znaczną większością głosów. Wygrywa jedenaście do trzech z Gerebem, który jest zazdrosny o popularność Boki wśród chłopców.
Janosz jest urodzonym liderem. W towarzystwie chłopców zawsze pozostaje spokojny i rozważny. Mówi głębokim, łagodnym głosem, wzbudzającym zaufanie słuchaczy. Nie jest porywczy ani mściwy. Wypowiadane przez niego słowa zawsze są przemyślane. Zdaje sobie sprawę, że pozostali chłopcy polegają na jego zdrowym rozsądku, dlatego unika pochopnych decyzji, podejmowanych pod wpływem emocji.
Boka znacznie przewyższa kolegów dojrzałością. Nie wdaje się w niepotrzebne konflikty. Stara się pogodzić ze sobą Barabasza i Kolnaya, spierających się, kto powinien zostać nowym przewodniczącym Związku Kitowców. Nie nadużywa też swojej władzy. Gdy nie zamyka za sobą furtki na Plac Broni, nie unika odpowiedzialności. Zgadza się na wpisanie swojego nazwiska do czarnej księgi. Nie wymaga od chłopców specjalnego traktowania, ze względu na swoją pozycję.
Bohater kieruje się honorem i sprawiedliwością, mimo swojego młodego wieku. Nie powiela błędów większości nastolatków, których często ponoszą emocje. Jego siła i rozwaga sprawiają, że jest prawdziwym autorytetem dla pozostałych chłopców. Boka nie zawodzi kolegów, nawet w najtrudniejszych chwilach. Bierze odpowiedzialność za obronę Placu Broni. Zostaje awansowany do stopnia generała i opracowuje plan bitwy. Każe wykopać dwa doły, w których ukrywają się bataliony, gotowe w odpowiednim momencie dołączyć do walczących.
Boka wykazuje się sprytem, ale nie ucieka się do podstępu. Ceni sobie otwartą, uczciwą walkę. Ustala z posłami czerwonych koszul datę i godzinę bitwy oraz dozwolone metody walki. Nawet, gdy chłopcom z Placu Broni zaczyna brakować sił, Janosz nie łamie zasad. Woli ponieść uczciwą porażkę, niż zwyciężyć dzięki oszustwu. Boka jest dowódcą, ale nie potrafi obserwować walki z dystansu. Gdy jego adiutant nie dociera z rozkazem do batalionów, sam rusza na pole bitwy. Pomaga zmęczonym kolegom, którym udało się już pokonać oddział Pastora. Plan Boki w dużej części przyczynia się do zwycięstwa chłopców z Placu Broni, ale losy bitwy odwraca atak Nemeczka, który powala Feriego Acza. Janosz docenia swojego niepozornego przyjaciela, awansując go do stopnia kapitana.
Boka odnosi się do Nemeczka z troską i wyrozumiałością. Traktuje go, jak młodszego brata. Obiecuje mu wyjaśnienie nieporozumienia ze Związkiem Kitowców oraz awans. Janosz dostrzega odwagę Nemeczka, który towarzyszy mu podczas wyprawy do Ogrodu Botanicznego oraz zakrada się na zebranie czerwonych koszul. Pogarszający się stan zdrowia chłopca bardzo martwi Bokę. Janosz odprowadza go do domu po zebraniu oraz podaje mu wodę na polu bitwy. Boka zdaje sobie sprawę, że Nemeczek umiera. Czuwa więc pod jego mieszkaniem, aby okazać szacunek swojemu najdzielniejszemu żołnierzowi. Odwiedza leżącego w łóżku Nemeczka i donosi mu o bieżących wydarzeniach.
Boka jest silnym i zdecydowanym liderem, ale ma też chwile słabości. W głębi duszy jest wrażliwy, ale stara się tego nie okazywać. Zdrada Gereba jest dla niego wielkim ciosem. Nie mówi o niej kolegom, potrafi zachować milczenie. Gdy Gereb prosi o możliwość powrotu, początkowo na to nie pozwala, ale przebacza mu wszystkie winy. Pozostaje wobec niego nieufny, ale przyjmuje zdrajcę, gdy chłopcy jednogłośnie postanawiają mu wybaczyć. Janoszowi zdarza się płakać, gdy obawia się straty Placu Broni oraz przeczuwa rychłą śmierć Nemeczka. Przeżywa odejście chłopca bardziej, niż pozostali. Błahe rozmowy Barabasza i Kolnaya wywołują jego irytację.
Niedługo po wygranej bitwie, Boka mierzy się z poważnym rozczarowaniem. Okazuje się, że Plac, którego tak zaciekle bronili, zostaje sprzedany pod budowę kamienicy. Janosz zdaje sobie sprawę, że poświęcenie Nemeczka było pozbawione sensu. Mimo młodego wieku, musi zmierzyć się z odpowiedzialnością za kolegów. Te doświadczenia sprawiają, że Boka dorasta szybciej, niż jego rówieśnicy.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.