Erno Nemeczek (w niektórych polskich przekładach nazywany Ernestem) jest głównym bohaterem powieści Ferenca Molnára „Chłopcy z Placu Broni”. Początkowo, koledzy nie darzą go szacunkiem i wykorzystują jego słabość. Nemeczek udowadnia jednak swoją odwagę, a dla ukochanego Placu Broni jest w stanie poświęcić nawet własne życie.
Bohater pochodzi z niezbyt zamożnej rodziny. Jest synem ubogiego krawca. Jego matka to wątła kobieta, zajmująca się domem. Nemeczek mieszka na partnerze kamienicy przy ulicy Rakos. Chłopiec ma jedenaście lat i uczęszcza do czwartej klasy szkoły podstawowej.
Erno jest wątły i nieśmiały. Gdy jest mu przykro, często zaczyna płakać. Jest najmłodszy w grupie chłopców z Placu Broni. Wszystkie te cechy sprawiają, że niejednokrotnie staje się kozłem ofiarnym. Starsi koledzy wytykają mu wszystkie przewinienia i wymagają posłuszeństwa. Nemeczek oddycha z ulgą, gdy Janosz Boka zostaje ukarany za zostawienie otwartej furtki, ponieważ zazwyczaj chłopcy zwracają uwagę tylko na jego błędy. Słabość bohatera wykorzystują także członkowie wrogiej grupy, nazywanej czerwonymi koszulami. Bracia Pastorowie kradną mu kulki, które wygrał podczas gry. Nemeczek stara się protestować, ale jest bezsilny wobec starszych i silniejszych chłopców.
Nemeczek jest niedoceniany przez swoich kolegów. Momentami można mieć wątpliwości, dlaczego pozwalają mu jeszcze przebywać w swoim towarzystwie. Chłopcy z Placu Broni tworzą strukturę, przypominającą armię. Nadają sobie kolejne stopnie, w nagrodę za odwagę. Nemeczek wciąż jest jednak pomijany. Jako jedyny w grupie ma stopień szeregowca. Jest więc najniższy rangą i musi słuchać rozkazów kolegów oraz przed nimi salutować. Nemeczek podporządkowuje się silniejszym, ale jest rozżalony. Ma odwagę przypomnieć, że wszyscy oprócz niego awansują.
Chłopiec należy również do Związku Kitowców. Pełni w nim rolę sekretarza, ale wśród kolegów nie cieszy się szacunkiem. Jego opinie są ignorowane, nie jest nawet brany pod uwagę podczas wyborów nowego przewodniczącego. Po rozwiązaniu Związku Kitowców przez profesora Raca, Nemeczek nie boi się sprzeciwić jego woli. Wydrapuje kit z okna, aby stowarzyszenie mogło dalej istnieć, nawet po skonfiskowaniu bryłek tego materiału przez nauczyciela. Koledzy nie podzielają jednak entuzjazmu Nemeczka. Zastanawiają się, czy jeszcze mają ochotę na działanie w Związku Kitowców. Zaangażowanie Nemeczka jak zwykle pozostaje niezauważone.
Chłopcy uważają bohatera za tchórza i słabeusza. W rzeczywistości jednak, Nemeczek wielokrotnie wykazuje się odwagą i jest gotowy do poświęceń. Lekceważąca postawa kolegów nie sprawia, że się wycofuje, ale wręcz przeciwnie, stara się im udowodnić swoją siłę i zaangażowanie. Nemeczek traktuje starszych chłopców jak autorytety, których bezwzględnie należy słuchać. Zgłasza się na ochotnika, gdy Boka organizuje wyprawę do Ogrodu Botanicznego. Samotnie zakrada się też na zebranie czerwonych koszul. Odzyskuje chorągiewkę, skradzioną przez Acza. Ma odwagę zaprotestować, gdy Gereb zarzuca swoim dawnym kolegom tchórzostwo. Zachowuje godność, gdy bracia Pastorowie zanurzają go w stawie.
Jest lojalny wobec chłopców z Placu Broni. Nie przechodzi na stronę czerwonych koszul, chociaż Feri Acz docenia jego odwagę. Nemeczek potrafi też zachować milczenie. Zbliża się do Boki, gdy utrzymują w tajemnicy zdradę Gereba. Przewodniczący zaczyna w końcu dostrzegać, jak wiele Nemeczek robi dla chłopców z Placu Broni. Bohater milczy także, gdy ojciec Gereba pyta o zachowanie syna. Wie, że informacja o zdradzie mogłaby zaszkodzić koledze.
Nemeczek jest uczciwy i honorowy. Bardzo istotna jest dla niego opinia, którą cieszy się wśród chłopców. Nie może pogodzić się z niesłusznym oskarżeniem o zdradę i tchórzostwo przez Związek Kitowców. Wciąż przypomina Boce, aby wyjaśnił tę sytuację. Zostaje oficjalnie oczyszczony z zarzutów dopiero przed śmiercią. Nemeczek bezgranicznie kocha Plac Broni. To miejsce staje się dla niego najważniejszą wartością, której jest gotowy bronić. Bohater płaci za swoje zaangażowanie najwyższą cenę ze wszystkich chłopców.
Mimo siły ducha, ma delikatny organizm i słabe zdrowie. Kilkukrotne zanurzenie w stawie, podczas ucieczki z Ogrodu Botanicznego oraz zebrania czerwonych koszul, sprawia że zapada na zapalenie płuc. Jest ciężko chory, dlatego powinien wypoczywać w łóżku. Nemeczek nie jest jednak w stanie opuścić swoich kolegów. Pojawia się na zebraniach, chociaż dokuczają mu kaszel i wysoka gorączka. W dniu bitwy o Plac Broni, chłopiec ucieka z domu, aby walczyć. Jego poświęcenie przechyla szalę zwycięstwa na stronę jego towarzyszy. Wątłemu Nemeczkowi udaje się pokonać Feriego Acza, przywódcę czerwonych koszul. Chłopiec wreszcie zostaje doceniony przez swoich kolegów i otrzymuje stopień kapitana. Ten zaszczyt nie jest jednak w stanie przywrócić mu zdrowia. Nemeczek umiera, do ostatniej chwili wspominając o Placu Broni.
Postać Nemeczka jest zdecydowanie pozytywna, ale jego losy są dramatyczne. Chłopiec przechodzi przemianę z nieśmiałego kozła ofiarnego w podziwianego przez kolegów wojownika. Za miłość do Placu Broni płaci najwyższą cenę - oddaje życie. Jego poświęcenie okazuje się jednak niepotrzebne. Zaledwie kilka dni później, na Placu Broni rozpoczyna się budowa kamienicy. Śmierć Nemeczka jest tragiczna i pozbawiona sensu.
Aktualizacja: 2023-10-30 13:30:58.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem lub wyślij maila: kontakt@poezja.org. Bardzo dziękujemy.