Jagienka ze Zgorzelic i Danusia Jurandówna były bohaterkami powieści Henryka Sienkiewicza pt. Krzyżacy. Rodzicami Jagienki byli Zych i Małgorzata, natomiast Danusia była córką Juranda ze Spychowa. Obie bohaterki wychowywały się bez matek. Wychowywały się również w innych warunkach – Danusia: na dworach, Jagienka natomiast w lasach i na gospodarstwie. Jednak tym, co znacząco różni obie bohaterki są przede wszystkim cechy charakteru, które towarzyszą obu postaciom od początku powieści.
Danusia to młoda, dwunastoletnia dziewczynka, córka sławnego rycerza. Posiadała więc dobre pochodzenie i mogła ona zawsze liczyć na wsparcie swojego ojca. Wychowywała się na dworze, zatem już od małego posiadała liczne kontakty – była ulubienicą księżnej. Z wyglądu Danusia była bardzo piękna: posiadała długie jasne włosy i błękitne oczy. Bardzo lubiła ubierać się w bogate sukienki, które podkreślały nie tylko jej status, ale również urodę. Potrafiła pięknie śpiewać oraz grać na lutni. Charakteryzowała się wrażliwością, delikatnością i poetycką naturą. Gdy poznała Zbyszka z Bogdańca przejawiała wszystkie cechy młodej i naiwnej dziewczyny – rycerz nie tylko ją zachwycił, ale również onieśmielał. Planowała z nim przyszłość, choć początkowo była w stosunku do niego bardzo nieśmiała.
Te cechy wskazują na to, że Danusia była dziewczyną obdarzoną dziecinną jeszcze i nierozwiniętą osobowością. Jednak jej emocjonalność, przywiązanie i oddanie sprawiało, że ustępowały one cechom negatywnym. Dzięki nim udało jej się uratować Zbyszka z opresji. Gdy został on skazany za zaatakowanie krzyżackiego posła, mimo swojego dziecinnego usposobienia, decyduje się mu pomóc. Dosłownie wbiega pomiędzy swojego ukochanego a kata i powstrzymuje go przed wykonaniem wyroku deklarując, że Zbyszko należy do niej i nie można odbierać mu życia. Z czasem dziewczyna stopniowo dojrzewa, potrafi wziąć odpowiedzialność za swoje czyny i wspiera Zbyszka. Decyduje się na to, by wziąć z nim ślub w tajemnicy przed ojcem. Została porwana przez Krzyżaków – mimo że Zbyszkowi udało się ją ocalić, umiera na jego rękach.
Jagienka była przeciwieństwem Danusi – nie tylko była od niej starsza (miała ok. 15 lat), ale przede wszystkim wyróżniała się usposobieniem i wyglądem. Nosiła się po męsku i o wiele bardziej interesowały ją zajęcia, które nie były charakterystyczne dla kobiet. Przepadała za jazdą konną i potrafiła polować. Nie przywiązywała wagi do swojego wyglądu, o czym świadczyło już jej pierwsze spotkanie ze Zbyszkiem. Rycerz zobaczył Jagienkę w czasie jazdy konnej – jej włosy były w nieładzie, we fryzurę wplątane były szyszki i drobne gałązki. W takie roli Jagienka czuła się najlepiej, co nie oznacza, że była osobą nieodpowiedzialną. Prócz typowo męskich czynności sprawdzała się świetnie w roli gospodyni, potrafiła również zadbać o włosy swoich gości, czesząc ich i układając piękne fryzury.
Sama Jagienka jednak wolała czuć się swobodnie. Odrzucała piękne suknie uznając je za niewygodne. Lubiła przebywać na świeżym powietrzu – z tego powodu była osobą smukłą i wysportowaną. Posiadała zdrową, zaróżowioną cerę i brązowe włosy. Jej usposobienie było nieco zaczepne – wyróżniała się na tle innych kobiet odwagą i inteligencją. Jest szczerze przywiązana do Zbyszka i głównie z tego powodu decyduje się mu pomóc. Wie o Danusi, jednak nie wywołuje to w niej zazdrości i nienawiści do mężczyzny. Jedną z głównych cech charakteru Jagienki było to, że nie chowała ona urazy, potrafiła przebaczać i sprawiedliwie oceniać wydarzenia, które rozgrywały się wokół niej. Bohaterka posiada bardzo szlachetny charakter. Nie tylko zabiega o to, by jej ukochany był szczęśliwy, ale decyduje się również pomóc oślepionemu Jurandowi, troszcząc się o niego jak o własnego ojca. Podobnie jak Danusia, Jagienka przechodzi w powieści stopniową metamorfozę. Z kobiety o nieco męskich cechach staje się prawdziwą damą. Nie traci jednak nic ze swojego usposobienia, co czyni ją postacią wyjątkową.
Obie kobiety przedstawione zostały w sposób stereotypowy dla czasów, w których rozgrywała się akcja powieści. Danusia prezentowała wszystkie cechy, jakimi powinna być obdarzona dama serca tak dzielnego rycerza, jakim był Zbyszko. Mimo tego, że pod koniec swojego życia wydoroślała, pozostawała osobą delikatną i wrażliwą. Jagienka z kolei była postacią, która potrafiła sama o siebie zadbać. Rozmiłowana w męskich zajęciach była odpowiednią osobą zarówno do polowań, jak i opieki nad domem. Te umiejętności pozwoliły jej pomagać również innym osobom, co czyniła bezinteresownie.
Jagienka czeka na Zbyszka, nie żywi do niego urazy i pozostaje wierna swoim uczuciom. Na kartach „Krzyżaków” została ona opisana nieco obszerniej niż Danusia – nie znaczy to jednak, że z tego powodu nie należy oceniać jej pozytywnie. Jagienka to postać wyjątkowo charyzmatyczna, inspirująca i zaradna. W zestawieniu z nią Danusia prezentuje się nieco gorzej. Obie kobiety posiadały istotne dla rozwoju fabuły cechy charakteru, jednak rola głównej bohaterki należy zdecydowanie do Jagienki. Wyróżnia się nie tylko swoją osobowością, ale również stanowi kontrast dla stereotypowo ujmowanych kobiet z opisywanych przez Sienkiewicza czasów.
Aktualizacja: 2022-08-11 20:23:11.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem lub wyślij maila: [email protected]. Bardzo dziękujemy.