Wiersz księdza Jana Twardowskiego „W klasie” opisuje zachowanie niesfornych uczniów. Chaos panujący podczas lekcji przerywa niespodziewane wydarzenie - pojawienie się anioła.
Utwór składa się z dwóch strof o różnej liczbie wersów. Pierwsza zwrotka jest dziesięciowersowa i opisuje zachowanie uczniów w klasie. Druga liczy zaledwie dwa wersy i zawiera zaskakującą puentę. Wiersz został napisany ośmiozgłoskowcem. Poeta zastosował rymy parzyste.
Utwór należy do liryki pośredniej, podmiot liryczny nie ujawnia swojej obecności. Jest obserwatorem sytuacji, która ma miejsce w tytułowej klasie. Wiersz przedstawia realistyczną sytuację, ale pojawia się również element fantastyczny, do szkoły niespodziewanie przybywa anioł.
Warstwa stylistyczna wiersza jest minimalistyczna. Zastosowano epitety („lepsza draka”, „wypchanego ptaka”, „anioł biały”) i wyliczenia („piszczą wyją głośno chrapią”). Poeta posłużył się także kolokwializmami („biją się po łapie”, „lepsza draka”, „kogoś biorą za nogawki”).
Podmiot liryczny opisuje panujący w klasie chaos. Być może nauczyciel musiał na chwilę wyjść, przez co uczniowie korzystają z okazji, aby rozrabiać i płatać sobie figle. Dzieci głośno krzyczą, przypominają ryczące zwierzęta. Nieliczni grzeczni uczniowie są obiektem żartów, reszta klasy bawi się ich kosztem. W sali wybuchają bójki, dzieci niszczą pomoce naukowe. Chcą kłaść się na mapach, które służą do nauki geografii, szczypią wypchanego ptaka w klasie biologicznej.
Uczniowie nie znają umiaru, skaczą po ławkach, ciągną się za ubrania, widocznie nie obawiają się reakcji nauczyciela. W klasie słychać krzyki i piski, można spodziewać się, że za chwilę wróci opiekun, którzy ukarze dzieci za nieodpowiednie zachowanie. Uczniowie niszczą podręczniki, nie mają szacunku do zakupionych przez rodziców przedmiotów ani własności szkoły. Czytelnik oczekuje bodźca, który zakończy beztroskie figle uczniów.
Zamiast nauczyciela, w klasie pojawia się anioł. Jest to niespodziewane wydarzenie, trudno uwierzyć, że anioł, który zstąpił na ziemię, wybrał właśnie takie miejsce. Można spodziewać się, że dzieci zostaną przez niego zganione i ukarane. Nieposłuszeństwo wobec dorosłych i wyśmiewanie innych to postępowanie, które z pewnością nie spodobałoby się Bogu. Uczniowie niszczyli nawet książkę do religii.
Zakończenie utworu jest jednak zaskakujące. Anioł nie denerwuje się na dzieci, nie przywołuje ich do porządku. Podchodzi pobłażliwie do ich postępowania, stwierdza że takie żarty mu się podobają. Możliwe, że anioł zdaje sobie sprawę z natury najmłodszych, którym wciąż przychodzą do głowy nowe zabawy, ciekawsze niż nauka w szkolnej ławce. Anioł przybył na ziemię z nieba, być może wysłał go tam sam Bóg.
Stwórca wie, że człowiekowi zdarza się grzeszyć i podejmować błędne decyzje, a jednak wciąż wybacza swoim wyznawcom i daje im szansę na poprawę. Podobne podejście reprezentuje anioł, który podchodzi do niesfornych uczniów z wyrozumiałością i miłością. Zaufanie może dawać lepsze efekty, niż surowe kary.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.