Jak pośród świateł niebieskich największą
I najdobrzejszą światłością jest słońce,
Tak pośród wszystkich ziemskiej myśli czynów
Słowo najwiętszym jest człowieka czynem.
Kto wiele dumał i cierpiał, i czynił,
Roztropnie wokół słowa chodzić przywykł,
I widełkami myślenia, jak kopkę
Siana, roztrząsać je umie dlatego.
Słowo jest oną fontanną bajeczną,
Bijącą życiem w ogrodach zaklętych,
To źródło wieków i ziemi monument.
Mądrość nad słowo nie ma rozumienia,
Zaś co świat wydał dziś lub w wieki stare —
To nie świat wydał, lecz wydało Słowo.