Ryszard Berwiński na świat przyszedł 28 lutego 1819 roku w Połwicy, niedaleko wielkopolskiego Zaniemyśla. Zadebiutował zapisami folklorystycznymi w czasopiśmie „Przyjaciel Ludu”. Kształcił się na uniwersytetach w Berlinie. Na emigracji powstała też powstała pieśń z której jest najbardziej znany - Bogunka na Gople (1840). Powróciwszy na tereny polskie, zajął się konspiracją. Kolejne utwory również pisał w duchu patriotyzmu romantycznego: Don Juan Poznański (1844), Marsz w przyszłość (1844).
Ryszard Berwiński osiadł w Poznaniu, gdzie został aresztowany za działalność propagandową – jako emisariusz galicyjski propagował powołanie powstania i zniesienie pańszczyzny. Uwięziono go w Wiśniczu, Berlinie, a następnie Moabicie. Brał udział w walkach podczas Wiosny Ludów, a także należał do Komitetu Narodowego. Leczył się na chorobę nerwową, którą zdiagnozowano u niego w 1850 roku. Ruszył przez Poznań i Paryż do Konstantynopola – w każdym z miejsc angażował się w politykę – szczególnie walcząc w wojnie krymskiej pod egidą dragonów osmańskich. Po zakończeniu działań wojennych pozostał w Stambule i tamże zmarł 18 listopada 1879 roku w biedzie i zapomnieniu.