Na sejm dzielnicowy 1918

„Nikt za to zapłaty nie czeka, iż sam sobie
dobrze czyni, bo to samo hojną mu jest za
płatą. Kto Ojczyźnie swej służy, sam sobie
służy, bo w niej wszystko dobro, jako się
rzekło, zamyka.”
Ks. Skarga.

Pod twoje skrzydła, ty nasz Orle Biały,
W licznych zastępach dąży naród cały,
I gdy spadają z ziem polskich okowy —
Wzywa cię Poznań na Sejm Dzielnicowy.

Tutaj w prastarym grodzie Przemysława,
Gdzie nieśmiertelnej Polski żyje sława,
Obrońcy kraju, Ojczyzna Was wita,
Jako swe dzieci, bo już wolność świta!

Przyszliście do nas z bliska i z oddali,
Z świętym, zapałem, który serca pali,
Aby uścisnąć czule rękę bratu
I w zgodnej pracy stanąć u warsztatu.

Was z Prus Królewskich, z Śląska Piastowskiego,
Was z Prus Książęcych u gniazda polskiego,
Was z Kaszub, z Mazur, z obczyzny Rodacy —
Wszystkich witamy, Bóg poszczęści pracy!

A trudu wiele, prawie ponad siły,
Lecz w Polsce, którą gruzy przywaliły,
Są rąk miljony, więc w lot do roboty,
Aby odnaleźć i dzierżyć „Róg złoty".