(W rocznicę śmierci.)
(Akrostyk.)
Adam twe imię, „Król pieśni" — przydomek,
Drogie z przeszłości to dla nas wspomnienie,
A dla każdego Polaka zaszczytem
Mieć w swym narodzie geniusza, co słynie!
Minęły długie od twej śmierci lata,
I zwłoki twoje w podziemiach Wawelu
Czcią otoczone i miłością naszą,
Królewski piewco, ty jeden z niewielu!
I chociaż czasu przeminie wiek cały,
Echo twych pieśni nie przebrzmi, nie zginie,
Wiecznie żyć będziesz w twym wdzięcznym narodzie,
I będziesz słońcem nam w smutku godzinie!
Cokolwiek z dzieł twych do ręki się bierze,
Zacne i wielkie — to skarbów pacierze.
Źródło: Łzy-perły tom 2, Maria Paruszewska, 1912.