Ave Maryja! - Stanisław Womela

Już światło życia mrok przysłania,
Wszystko ogarnia śmierci moc,
Dusza na skrzydłach drży rozstania,
Musi pójść, musi w wieczną noc.
Madonno! rękom Twym powierzę
Ostatnich próśb gorący szał,
Uproś, bym skonał w świętej wierze,
A potem z martwych wiecznie wstał!
Ave! Ave! Maryja!

Już światło dzienne mrok przysłania,
Zwolna zapada cicha noc,
Gdybyź, jak dzień ten od świtania,
Przeminąć miała cierpień moc, —
Do Twoich stóp ślę prośby moje,
A Ty je nieś przed Boga tron,
Madonno! niech Cię modłów zdroje
I ich nabożny wielbi ton.
Ave! Ave! Maryja!

Już światło wiary mrok przysłania,
Nastaje ciemna zwątpień noc,
Ufności w Boga z lat zarania
Chce nam coś ukraść świętą moc.
Madonno! niechaj we mnie świeża
Starości nawet ufność tchnie,
Strzeż mojej harfy i psałterza,
Tyś jest zbawienne światło me.
Ave! Ave! Maryja!