Święty Antoni, o święty Antoni!
Miljony błagań w niebiosach Cię goni.
I z ziemskich nizin o każdej godzinie
Na skrzydłach westchnień chmurą łzawą płynie:
Ze świątyń, z domów, i szeptem, i głośno,
Korną modlitwą lub skargą żałosną.
1 z serc prostaczków i ze skrytek duszy,
Która przed ludźmi niewiarą się puszy...
W mrokach bezsiły — jeden punkt świecący
Przy stracie, trosce, obawie gryzącej,
Że On odnajdzie, ocali, uchroni...
Święty Antoni, o święty Antoni!
Maluczcy, pójdźcie! wy — Jego owczarnia,
Święty was prosi, przyzywa, przygarnia.
Wielkie, czy drobne — nieście Mu swe troski,
Podda je wiernie łaskawości Boskiej.
Więc pójdźcie wszyscy! Niech się nikt nie łudzi,
Że sam maluczkim nie jest z pośród ludzi:
Choćby u szczytu społecznej kolumny
Stanął — potężny, bogaty i dumny.
To go nie minie w życia sieci zdradnej,
Że się poczuje trwożny i bezradny.
Więc pójdźcie wszyscy ku tej zbawczej dłoni...
Święty Antoni, o święty Antoni!
W Sewilskim tumie widziałem — w kaplicy
Obraz Świętego z anielskiemi licy,
Które Dzieciątko Boże opromienia :
Wielkiego mistrza dzieło i natchnienia.
Widziałem w Padwie z grobowcem świątynię,
Gdzie rzesza ludzka wciąż, jak rzeka, płynie;
Tam również sztuki piękność osobliwa
Napięciu uczuć niemal dorównywa.
Widziałem w Polsce nasze Łagiewniki,
Mnogie kapliczki, skromne ołtarzyki,
Lecz chór nie słabszy modłów od nich dzwoni..
Święty Antoni, o święty Antoni!
W najokrutniejszem sercu — błysk Dobroci
Ciepłym promieniem niekiedy się złoci.
W najzatwardzialszem nawet — źdźbło Litości
Choćby na krótko, na chwilę zagości.
Dobroć i Litość snąć ludzkości całej
W sercu Świętego skupiły się, zlały,
Że w prośbach o nie do Pana nad Рапу
Na pośrednika został powołany,—
Że zabłąkanym w trosk ciernistym lesie
Samo westchnienie doń już ulgę niesie,
Krzepi otuchą, od znękania broni...
Święty Antoni, o święty Antoni!
(1931.)