PĘDŹ koniku drewniany —
hasaj — brykaj — hasaj —
tańcz swój taniec huśtany
na sztywnych kulasach —
Wielkie dzieją się rzeczy —
życie płynie wartko —
krótki żywot człowieczy
nie jest głupim żartem —
Pędź koniku — działanie
naszych dni jest treścią —
ktoś mądry niesłychanie
prawdę tę obwieścił —
Pędź koniku — choć trzeszczą
drewniane bieguny —
chyżej — wytęż się jeszcze —
bo bacikiem lunę —
Pędź koniku — przed tobą
słońce złote płonie —
a za tobą — z żałobą
Śmierć goni w pogoni —
Pędź koniku — uciekaj
co sił w sztywnych nogach —
może na czas dobiegniesz
do Boga.
Źródło: Anioł nieznany, Henryk Balk, 1932.