W pośrodku wioski wzgórze z lipami,
Na nim kościółek z dwoma wieżami,
Na których szczycie złociste krzyże.
W koło kościółka lipy kwitnące,
Stoją cieniste, miodem pachnące,
Nad mogiłami szemrzą pacierze.
A ten kościołek stary, drzewiany,
Wewnątrz jak niebo jest malowany,
Trzy w nim jaśnieją złote ołtarze,
Na ścianach jego świętej struktury
Są rajskie kwiaty, aniołów chóry,
Strop z gwiazd obłoków, niebios pejzażem.
W wielkim ołtarzu święta Dziewica,
Najświętsza Panna, Boga rodzica,
Boskie dzieciątko do łona tuli.
Ludek wioskowy w świętą niedzielę
U stóp Maryi w modłach się ściele,
Jak pszczółki w ulu koło Matuli.
Święta Panienka z Panem Jezusem,
Patrzy na ludu serca i dusze,
Goi ich rany, cierpienia, smutki...
Stwórcę wszechświata, Pana nad pany,
Chóry aniołów, święte niebiany,
Mieści kościołek ten nasz malutki.