„Obcy” autorstwa Alberta Camusa to mikropowieść opublikowana w roku 1942. Przedstawia ona losy Meursaulta, nowego typu bohatera, który jest gotów umrzeć za prawdę. W tekście przedstawiono losy wspomnianego bohatera, który jest także narratorem dzieła. Któregoś razu przez zbieg okoliczności zostaje on mordercą, a następnie trafia do więzienia, gdzie w trakcie procesu zostaje skazany na śmierć. Dzieło porusza złożoną, refleksyjną problematykę.
Spis treści
Albert Camus jest uznawany za jednego z przedstawicieli egzystencjalizmu, choć sam nie zgadzał się z takim określeniem. To nurt obecny w kulturze francuskiej po II wojnie światowej. Cechował się on między innymi filozofią buntu i oznaczał także filozofię egzystencji. W “Obcym” także pojawia się problematyka egzystencjalizmu, gdyż główny bohater to człowiek wyobcowany w świecie zła i hipokryzji, pozbawiony swojego miejsca w nim, a zatem także niezaangażowany we własny los. Odrzuca jednak zastane w tym świecie wartości, których nie potrafi przyjąć jako własnych. W obliczu śmierci Meursault dochodzi do wniosku, że istotą człowieka jest właśnie jego egzystencja i śmierć, jako to, co ją kończy. Nie ma dla ludzi nic ważniejszego w otaczających ich świecie.
Bohater Camusa, Meursault, wykazuje się niezwykłym chłodem emocjonalnym i beznamiętnością. Społeczeństwo nie jest w stanie się pogodzić z tym, widzi w tym objaw czegoś złego. Spokój Meursaulta po śmierci matki jest odczytywany jako zbrodnia, za którą zostaje między innymi skazany w trakcie procesu o morderstwo. Meursault nie wydaje się zaangażowany we własne życie, opisuje je bez emocji, nic nie wzbudza w nim gwałtownych uczuć, wszelkie obowiązki wykonuje mechanicznie, nie przeżywa emocjonalnie zarówno awansu, jak i osadzenia w więzieniu. Ten dystans wobec świata i siebie powoduje, że inni bohaterowie widzą w Meursaulcie zło i nie potrafią go zaakceptować.
Meursault za zabójstwo zostaje skazany na śmierć przez ścięcie głowy. W tekście pojawia się zatem motyw śmierci. To właśnie jej perspektywa pobudza bohatera do prawdziwych refleksji i do przeżywania swoich emocji. Meursault fantazjuje o ułaskawieniu, jednak wybuch gniewu i pewne przemyślenia prowadzą go do wniosku, że śmierć to najważniejsze wydarzenie w życiu człowieka, które go definiuje i jest też nieuniknione. Bohater godzi się z nią i nie próbuje walczyć z tym, co nadchodzi. Śmierć pojawia się też przy zgonie matki, który nie wzbudza w bohaterze żadnych emocji i nie zmienia jego świata.
Przez uwięzienie Meursaulta w więzieniu pojawia się aspekt wolności i niewoli. Zamknięcie doskwiera mężczyźnie tylko do czasu, kiedy przestaje on myśleć jak człowiek wolny. Kiedy zmienia on swoją perspektywę i wyrzeka się przywilejów ludzi wolnych, zaczyna się czuć w więzieniu jak u siebie. Prowadzi go to do wniosku, że do wszystkiego można się ostatecznie przyzwyczaić.
W dziele istotna jest problematyka relacji międzyludzkich. Meursault nie przeżywa ich, inni są mu obojętni, nie potrafi się zbliżyć do ludzi, z którymi żyje. Zamiast tego wprost wyznaje Marii, że ożeni się z nią, ale jej nie kocha.
Bohater nie potrafi żyć według zastanych wartości moralnych tego świata, zatem je odrzuca. Między innymi nie przyjmuje wiary, nie potrafi wyzbyć się ateizmu, czym wzbudza zdumienie i niechęć innych.
Aktualizacja: 2025-10-09 23:28:14.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem lub wyślij maila: [email protected]. Bardzo dziękujemy.