Pani Wrona to główna bohaterka opowiadania autorstwa Danuty Parlak, pt. Kapelusz Pani Wrony. Jest to ptak - jak zresztą wszystkie zwierzęta leśne występujące w utworze - obdarzony ludzkimi cechami, upersonifikowany. Tak samo jak ludzie ma swoje odczucia, emocje, żale, radości, smutki triumfy i upadki. Zwłaszcza, że najważniejsze dla niej sprawy zostaję wystawione na próbę.
Pani Wrona była jedną z mieszkanek lasu, była częścią społeczności zwierzątek i uczestniczyła żywo w jej życiu. Od pewnego czasu była specjalnie popularna w tej grupie, ponieważ zdobyła piękny kapelusz, który ciągle nosiła i który zdobył pochwałę nawet Lisicy, uchodzącej w lesie za specjalistkę od spraw mody. O Wronie zrobiło się bardzo głośno i stała się symbolem mody i elegancji. Chętnie zapraszano ją do towarzystwa, jednak nie straciła ona na sympatyczności i sława nie uderzyła jej do głowy. Faktem jednak było, że to dzięki kapeluszowi podniosła swoją pewność siebie, to on stanowił o jej poczuciu własnej wartości.
Dlatego tak ciężko przeżyła ona jego utratę. Wpadła w kompletną rozpacz i z dnia na dzień pogrążała się coraz mocniej w żalu i depresji. Straciła chęć do życia, nie mówiąc już o uczestnictwie w życiu towarzyskim. Wydawałoby się więc, że na tyle uzależniła się od posiadania kapelusza, że bez niego zatraci nie tylko jakąkolwiek motywację, ale także wszelkie dobre cechy. Tak się jednak nie stało. Okazało się, że jej kapelusz został mylnie wzięty za porzucony i że posłużył młodej ptasiej rodzinie do wybudowania gniazda.
Kiedy to odkryto, Wronie oczywiście zrobiło się bardzo żal, ale - za co godna jest największego szacunku - powstrzymała się od jakiegokolwiek komentarza, nie mówiąc już o pretensjach czy kłótniach. Wiedziała, że to niczego by nie zmieniło, a poza tym była wzruszona, że jej kapelusz daje schronienie młodym pisklakom. Tym Pani Wrona pokazała, że jest naprawdę dojrzała i potrafi wnieść większe dobro ponad własne poczucie straty. Zwłaszcza, że niedługo zakupiła sobie nowy kapelusz, który nie ustępował niczym poprzedniemu i właściwie wszystko wróciło do normy. Zarówno pod względem jej prywatnego losu, jak i życia całego lasu i wszystkich zwierząt.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.