Opisz zachowanie Hamleta po zabiciu Poloniusza. Jakie cechy ujawnia jego reakcja?

Autorka opracowania: Adrianna Strużyńska. Redakcja: Aleksandra Sędłakowska.

Hamlet to wzorcowa postać kierująca się skrajnymi emocjami i impulsami, prowadzącymi go zarówno do błyskotliwych refleksji, jak i katastrofalnych decyzji. Jego działania, wynikające z wewnętrznej walki między rozumem a uczuciami, stawiają go w roli bohatera tragicznego, którego cechy charakteru determinują przebieg wydarzeń.

Impulsywność Hamleta ujawnia się w jednej z najbardziej dramatycznych scen – zabójstwie Poloniusza. Kiedy Hamlet słyszy hałas za zasłoną, działa pod wpływem odruchu, zakładając, że ukrywa się tam jego wróg, Klaudiusz. Bez chwili namysłu wykrzykuje: „Cóż to? Szczur? Bij, zabij szczura!” i przebija obicie szpadą. Ten moment jest doskonałym przykładem braku rozwagi u bohatera, działającego pochopnie, bez analizowania sytuacji. Zabicie Poloniusza dodatkowo komplikuje jego już i tak trudną pozycję, prowadząc do narastającego konfliktu z Laertesem i oddalając go od planu zemsty na Klaudiuszu. Impulsywność Hamleta ujawnia jego niezdolność do kontrolowania emocji.

Po uświadomieniu sobie, że zabił Poloniusza, Hamlet nie okazuje skruchy ani refleksji nad swoim czynem. Zamiast tego wypowiada cyniczne słowa: „Bądź zdrów, usłużno-wścibski, biedny głupcze! Wziąłem cię za lepszego”, które pokazują jego lekceważący stosunek do tragedii, jaką spowodował. Nie dostrzega swojej winy, a śmierć Poloniusza traktuje jako drobny incydent w porównaniu do swojego nadrzędnego celu – zemsty na Klaudiuszu. Jego cynizm wskazuje na brak empatii wobec cierpienia innych. Zamiast skonfrontować się z konsekwencjami swojego czynu, Hamlet odwraca uwagę, kierując ją na moralne przewinienia innych, zwłaszcza swojej matki. W rozmowie z Królową wypomina jej związek z Klaudiuszem, używając słów: „Czyn, który kazi wdzięk i kwiat skromności, cnotę w obłudę zmienia”. Jego moralizatorski ton świadczy o skłonności do osądzania innych, nawet gdy sam jest winny tragicznych wydarzeń. Ta skłonność Hamleta do piętnowania cudzych błędów ukazuje go jako postać skonfliktowaną, szukającą uzasadnienia swoich działań w krytykowaniu otoczenia, zamiast przyjąć odpowiedzialność za własne decyzje.

Zemsta na Klaudiuszu to cel, który definiuje Hamleta. Śmierć Poloniusza, choć znacząca, staje się dla niego jedynie drobnym epizodem w drodze do pomszczenia ojca. Jego obsesja na punkcie zemsty zaciera granice między tym, co słuszne, a tym, co niemoralne, co prowadzi do ignorowania tragedii, jakie sam powoduje. Hamlet traci zdolność do empatii, skupiając się wyłącznie na realizacji swojej misji. 

Rozmowa z duchem ojca ukazuje wewnętrzne rozdarcie Hamletai. Choć Królowa interpretuje jego wizje jako oznakę szaleństwa, Hamlet mówi: „Mój puls spokojnie bije”. Jego zachowanie jednak przeczy tym słowom – jest niespokojny, rozdarty i nieustannie przechodzi od gniewu do usilnych analiz, co świadczy o jego emocjonalnej niestabilności. Pomimo emocjonalnego rozchwiania Hamlet pozostaje postacią niezwykle inteligentną i elokwentną. W rozmowie z matką Hamlet wykorzystuje portrety obu królów, aby skontrastować szlachetność swojego ojca z podłością Klaudiusza. Jego zdolność do logicznego myślenia pokazuje, że jest postacią świadomą otaczającej go rzeczywistości, choć często działa wbrew rozsądkowi. Ta dwoistość – błyskotliwa inteligencja połączona z impulsywnością – czyni Hamleta postacią tragiczną, która jest jednocześnie podziwiana i współczująca.

Reakcja Hamleta po zabiciu Poloniusza odsłania złożoność jego charakteru – impulsywność, cynizm, skłonność do moralizowania i obsesję na punkcie zemsty. Choć jest niezwykle inteligentny i posiada zdolność do głębokich refleksji, jego emocjonalna chwiejność i brak rozwagi prowadzą do tragicznych skutków. Hamlet wydaje się bardziej skupiony na własnych wewnętrznych konfliktach niż na konsekwencjach swoich działań, co czyni go postacią niejednoznaczną. Jego los jako bohatera tragicznego jest wynikiem nie tylko działań zewnętrznych sił, ale także jego własnych decyzji, które z góry skazują go na porażkę.


Przeczytaj także: Hamlet – bohaterowie

Aktualizacja: 2025-02-06 19:18:52.

Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem lub wyślij maila: [email protected]. Bardzo dziękujemy.