Carlo Collodi to włoski pisarz, który jest twórcą jednej z najbardziej znanych powieści dla dzieci. Nosi ona tytuł „Pinokio” i opowiada o drewnianym pajacyku, którego wystrugał szewc Dżepetto. Tytułowy Pinokio pragnie zostać prawdziwym chłopcem, ale wcześniej musi zrozumieć, co jest naprawdę ważne w życiu. Na swojej drodze spotyka wiele przeciwności i ulega rozmaitym pokusom.
Pinokio to pajacyk, który został wystrugany z bardzo niezwykłego kawałka drewna, który śmiał się, płakał, narzekał na ból i kpił sobie z majstra Wisienki oraz szewca Dżepetta. Początkowo jego twórca chciał tylko stworzyć marionetkę, z pomocą której mógłby dorobić nieco pieniędzy. Tymczasem okazało się, że pajacyk zachowuje się jak prawdziwy chłopiec i szybko stał się dla Dżepetta równie ważny, co rodzone dziecko. Pinokio, tak jak wszystkie dzieci, charakteryzował się własną osobowością.
Niestety na początku pajacyk był zdecydowanie niegrzeczny i nieposłuszny. Jedną z pierwszych rzeczy, jakich dokonał po wystruganiu, było kopnięcie szewca w nos, ucieczka z domu i doprowadzenie do wsadzenia Dżepetta do aresztu. Pinokio nie miał ochoty na rzeczy, które wymagały wysiłku, takie jak na przykład nauka w szkole. Zamiast tego wolał spać, jeść, bawić się, łapać motyle i obijać na różne sposoby. Był też urwisem i od początku swojego istnienia dawał się Dżepettowi we znaki, dokuczał mu, nie słuchał go i był dla niego powodem wielkich zmartwień. Pinokio był także niecierpliwy, impulsywny i źle znosił krytykę, co było widać, gdy ze złości uderzył młotkiem Gadającego Świerszcza. Widać było, że pajacyk potrafił być porywczy i łatwo wpadał w złość.
Oprócz tego pajacyk bywał bardzo kapryśny i wybredny, potrafił wyjątkowo grymasić. Nawet gdy był bardzo głodny, to wybrzydzał przy jedzeniu gruszek, które oddał mu Dżepetto, mimo iż mężczyzna przyniósł je dla siebie. Pinokio nie potrafił też docenić cudzego poświęcenia. Miał roszczeniową postawę i nie był w stanie zrozumieć, jak wiele robi dla niego Dżepetto. Płakał i wzywał swojego ojca na pomoc dopiero wtedy, gdy wpadał w prawdziwe tarapaty. Potrafił też jednak się wzruszać, na przykład wtedy, gdy Dżepetto sprzedał własny kaftan, by kupić pajacykowi elementarz do szkoły. Nie powstrzymało to jednak Pinokia przed jego sprzedażą, gdy zapragnął udać się do teatru marionetek i potrzebował pieniędzy na bilet wstępu.
Pajacyk przez innych był oceniany bardzo surowo ze względu na swoje niewłaściwe zachowanie. Na przykład Gadający Świerszcz twierdził, że Pinokio jest urwisem i nieposłusznym synem, a na dodatek jest też “zakutą pałą”. Przepowiadał, że Pinokio bardzo źle skończy, ponieważ pajacyk nie miał zamiaru wyuczyć się żadnego rzemiosła. Pinokio nie martwił się bowiem przyszłością i nie zastanawiał się, z czego będzie się w swoim życiu utrzymywać. Gdy pojawiały się problemy, oczekiwał, że inni rozwiążą je za niego. Oprócz tego był bardzo naiwny i brakowało mu rozumu, co pokazał, gdy dał się oszukać kotu i lisowi, tracąc wszystkie pieniądze otrzymane od dyrektora teatru marionetek. Pinokio uwierzył złodziejaszkom mimo wielu ostrzeżeń, jakich udzielili mu inni. Oprócz tego jego nos wydłużał się przy każdym kłamstwie, nie mógł go zatem w żaden sposób ukryć.
Charakter Pinokia miał też swoje dobre strony, co pokazał w momencie, w którym dyrektor teatru marionetek chciał wrzucić Arlekina do ognia. Pinokio wówczas wstawił się za lalką, błagając o darowanie mu życia. Pajacyk bywał zatem wrażliwy na cudzą krzywdę. Pinokio nie zgodził się też na układ, jaki zaproponowały mu kuny, kradnące kury z kurnika gospodarza wiejskiego. Uczciwie zaalarmował właściciela o tym, że szkodniki próbują ukraść jego drób i w ten sposób odzyskał swoją wolność.
Kolejne przygody i wypadki z czasem uświadamiają Pinokiowi, że jego charakter ma wiele wad i powinien nad nim pracować. W końcu pajacyk sam siebie nazywa włóczęgą i leniem, zdaje sobie sprawę z błędów, jakie wielokrotnie popełnił. Żałuje ich, ale mimo to nieustannie wpada w kolejne tarapaty, z których muszą go wyciągać inni. Nieustannie pragnie zostać prawdziwym chłopcem. W pewnym momencie wróżka zapowiada, że stanie się to następnego dnia. Mimo tego, że Pinokio jest wówczas blisko spełnienia swojego największego marzenia, to i tak ulega pokusie i wraz z Knotem udaje się do Krainy Zabawek, gdzie oddaje się wyłącznie przyjemnościom i w efekcie zostaje zmieniony w osła. Pinokio często ma więcej szczęścia i rozumu, zatem przypadkiem po czasie udaje mu się wrócić do prawdziwej postaci i spotkać ponownie z Dżepettem, którego ratuje z brzucha wielkiej ryby.
Pinokio miewa momenty, w których stara się być kimś lepszym. Skupia się wówczas na nauce i chodzeniu do szkoły, pilnie wypełnia swoje obowiązki. Prędzej czy później pojawia się jednak jakaś pokusa, która go rozprasza i sprawia, że Pinokio zbacza na złą drogę. Dopiero problemy wróżki motywują go do ciężkiej pracy, ponieważ pajacyk bardzo pragnie jej pomóc, aby odwdzięczyć się za jej dobroć. Wówczas wyplata koszyki i zbiera dla niej pieniądze. W nagrodę wreszcie zmienia się w prawdziwego chłopca i tym samym spełnia się jego prawdziwe marzenie. Pinokio okazuje się być bohaterem dynamicznym, który w trakcie lektury powieści zmienia się na lepsze i dojrzewa.
Aktualizacja: 2024-09-09 00:12:52.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem lub wyślij maila: [email protected]. Bardzo dziękujemy.