Najważniejszym bohaterem opowiadania jest król Globares. Był on okrutnym panem Eparydy, który nadużywał władzy. Jego wysoka pozycja sprawiła, że przyzwyczaił się do spełniania wszystkich swoich zachcianek. Król stawiał na pierwszym miejscu rozrywkę, cenił ją bardziej, niż życie poddanych. Znudzenie stanowiło wystarczający powód, aby ściąć mędrców. Globares uważał się za wyjątkową jednostkę, bardziej inteligentną i oczytaną od innych. Wszyscy dworzanie go nudzili, nie dostarczali mu wystarczająco dużo rozrywki. Król droczył się z uczonymi przed skazaniem ich na śmierć, zabawiał się słownymi przepychankami. Docenił wyłącznie trzeciego mędrca, który nie obawiał się go obrazić. Globares docenił jego odwagę i autentyczność, której brakowało poddanym, przepełnionym lękiem o własne życie.
Pierwszy i drugi mędrzec bardzo starali się przyciągnąć uwagę króla i opowiedzieć mu coś, czego nigdy nie słyszał. Historie na temat nieznanych plemion nie były jednak dla Globaresa wystarczająco zajmujące. Uczeni starali się przechytrzyć króla, ale on wykorzystał ich niepewność. Porażka kosztowała mędrców życie.
Trzeci mędrzec podjął ogromne ryzyko, wypowiadając się niepochlebnie o Wszechświecie oraz przodku króla Globaresa. Nie obawiał się wytknąć mu nieodpowiedniego korzystania z władzy. Uczony był prawdziwym badaczem, który kwestionował wszystko, nawet potęgę Kosmosu. Życiowe doświadczenie pozwoliło mu przechytrzyć króla Globaresa i uchronić się od śmierci.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.