W utworze pojawia się dwóch konstruktorów, którzy w całkowicie inny sposób podeszli do nadania rozumu i mowy materii. Pierwszym z nich jest Mikromił. Jego wizja była bardziej minimalistyczna, chciał skondensować całą mądrość Wszechświata do ziarenek piasku lub niewielkich kryształków. Był mistrzem w swoim fachu, potrafił wykonać wszystko, aż zaczęło brakować mu pomysłów na kolejne wynalazki. Mikromił był zawzięty, nie zrezygnował ze swojej koncepcji, aby pogodzić się z Gigacyanem. Cechowała go pewność siebie, nie obawiał się, że jego rubin przegra z olbrzymim kosmoludem. Wykazał się większym sprytem, niż Gigacyan. Jego wynalazek wykorzystał wszystkie słabości kosmoluda, aby go pokonać. Dzięki temu dzieło Gigacyana nie miało nawet okazji, aby podzielić się swoją wiedzą.
Drugim konstruktorem był Gigacyan. Podobnie jak Mikromił, mógł być nazywany mistrzem, był gotowy podjąć każde wyzwanie. Zgubiła go jednak własna ambicja. Postanowił scalić cały Wszechświat w formie jednej istoty. Udało mu się tego dokonać, jednak kosmolud okazał się niestabilny, co doprowadziło do powstania nowej formy Wszechświata. Gigacyan został przechytrzony przez Mikromiła, dlatego nie potrafił pogodzić się z przegraną. Kosmolud nie miał nawet szansy, aby wejść w polemikę z rubinem, ze względu na swoje rozmiary. Gigacyan stracił umiar, co doprowadziło do upadku. Jego wynalazek na zawsze zmienił losy Wszechświata. Rozpad kosmoluda wciąż jest przez nieświadomych ludzi nazywany powstaniem świata.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.