Powieść „Lew, czarownica i stara szafa” autorstwa Clive’a Staplesa Lewisa swoją premierę miała w roku 1950. Wówczas rozpoczął się cykl znany jako „Opowieści z Narnii”, opowiadający o losach tej magicznej krainy i o przygodach ludzi, którym udało się do niej dostać. Pierwsza część przybliża historię rodzeństwa Pevensie, Piotra, Zuzanny, Edmunda oraz Łucji, którzy odnaleźli przejście do Narnii w starej szafie, w trakcie swojego pobytu w domu ekscentrycznego profesora. Tam rozpoczynają walkę z rządami Białej Czarownicy, która skuła Narnię wieczną zimą. W powieści poruszane jest wiele zróżnicowanych zagadnień i zawarta jest bogata problematyka.
Pierwszą i najważniejszą rzeczą, jakiej dotyczy problematyka utworu, jest walka dobra ze złem. Rozgrywa się ona na wielu płaszczyznach i praktycznie każdy aspekt świata przedstawionego przynależy do jednej z tych kategorii. Dobro uosabia Aslan, zło z kolei Biała Czarownica. Mają oni swoich popleczników, twardo opowiadających się po jednej ze stron. Tylko Edmund jest zmienny i szuka swojego miejsca w tym świecie. Walka dobra ze złem jest tak naprawdę bitwą o to, jaka jest prawdziwa natura tej krainy i kto ostatecznie będzie nią władał. Wygrywa dobro, a wraz z nim do Narnii wraca wiosna, pokój oraz radość wśród jej mieszkańców.
Kolejnym zagadnieniem, jakie zawarto w problematyce utworu, jest dorastanie w trudnych czasach i ucieczka od problemów w świat magii oraz fantazji. Rodzeństwo Pevensie ucieka bowiem z Londynu w roku 1940, w czasie II wojny światowej, kiedy to miasto było bombardowane. Z kolei w Narnii dzieci trafiają w sam środek konfliktu między Aslanem a Białą Czarownicą, dobrem a złem, zimą a wiosną.
Piotr, Zuzanna, Edmund i Łucja napotykają więc wiele problemów często zbyt poważnych dla dzieci w ich wieku, muszą przystosowywać się do trudnych okoliczności i rozwiązywać kwestie, z którymi nie poradziłby sobie niejeden dorosły. Dojrzewają więc oni szybciej niż ich rówieśnicy. Dodatkowo ucieczkę do Narnii, z Anglii objętej wojną, traktować można jako eskapizm, próbę poradzenia sobie z tragicznymi okolicznościami, w jakich przyszło rodzeństwu dorastać. Problemy Narnii mogą być także metaforycznym odzwierciedleniem kłopotów, jakie dzieci widziały w realnym świecie.
Problematyka dotyczy także gatunku fantasy i tworzenia magicznej krainy w oparciu o prawdziwy świat. Wiele elementów tej podzielonej rzeczywistości powiela się. W obu płaszczyznach funkcjonują pory roku, pojawiają się znane bohaterom zwierzęta, przyroda zachowuje się zgodnie z kojarzonymi przez nich prawami. Jednak wszystko to ma w sobie szczyptę czaru i dlatego zima trwa w Narnii blisko sto lat, zwierzęta mówią, a wiosna powoduje błyskawiczne rozkwitnięcie kwiatów i topnienie śniegu i lodu. Dodatkowo Narnię zamieszkują magiczne istoty, takie jak driady oraz fauny, których nie można spotkać w rzeczywistości. Lewis operował więc elementami charakterystycznymi dla gatunku fantasy i dostosowywał je do realiów, w których sam żył.
Inną częścią problematyki tego dzieła są nawiązania do innych kultur, mitologii i wierzeń. Spora część warstwy symbolicznej powieści „Lew, czarownica i stara szafa” sięga do znaczeń zaczerpniętych z wiary chrześcijańskiej. Widać to na przykład w akcie poświęcenia się Aslana za Edmunda oraz w jego zmartwychwstaniu. Lewis sięgał jednak także do mitologii greckiej czy kultury żydowskiej, pożyczając stamtąd postaci, całe historie czy magiczne istoty - takie jak driady - które później zapełniły stworzoną przez niego Narnię. Nawiązania te są także dla czytelnika istotnym kluczem interpretacyjnym, ważnym dla zrozumienia przesłania powieści.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.