„Wieża” to opowiadanie Gustawa Herlinga-Grudzińskiego, które po raz pierwszy opublikowane zostało w Paryżu w roku 1958 roku. Autor w swoim tekście zawarł na pierwszy rzut oka dwie osobne opowieści na temat samotności, cierpienia ludzkiego oraz pielgrzymki. Ich bohaterowie to trędowaty Lebrosso, nauczyciel oraz narrator znużony wojskowymi misjami. Obaj próbują odnaleźć w swoim życiu kierunek, nadać mu sens i zrozumieć znaczenie otaczającego ich cierpienia. „Wieża” to opowiadanie o bardzo zróżnicowanej problematyce, którą można określić jako uniwersalną i ponadczasową.
Jednym z aspektów problematyki tego utworu jest samotność jej bohaterów. Dotyka ich ona na różne sposoby, czasami z wyboru, a czasami na skutek nieszczęśliwych wydarzeń losowych. Bohaterowie doświadczają jej i przeżywają ją, jest ona jedną z głównych sił, definiujących ich życie. Na przykład trędowaty Lebrosso wie już, że resztę życia spędzi w samotności z powodu choroby. Nie jest ona jego wyborem, a mimo to musi mierzyć się z tym stanem codziennie, bez nadziei na to, że kiedyś się ona zakończy.
Każdy z bohaterów musi także wyznaczyć dla siebie nowy kierunek w życiu, podjąć decyzję na temat tego, jak będzie ono wyglądało i jaką drogą powinien podążyć. Zobrazowana jest ona jako pielgrzymka, którą odbywają opisywane postaci. Życie jest więc drogą, która prowadzi człowieka często do niespodziewanych miejsc, czasami niekoniecznie takich, w których chciałby się znaleźć, jak miało to miejsce w przypadku ludzi trędowatych.
Wszystkich bohaterów w jakiejś formie dotyka też ogromne cierpienie. Autor pokazuje czytelnikom, w jaki sposób próbują sobie oni z nim radzić, każdy na swój sposób. Cierpienie jest w tym tekście doświadczeniem uniwersalnym, przed którym nie ucieknie każdy człowiek. Może go ono wzmocnić lub złamać, jednak każdy musi przez nie przejść tak, jak to najlepiej potrafi. Cierpienie w tym ujęciu jest także swoistą miarą człowieczeństwa, czymś, co je określa i definiuje.
Problematyka opowiadania „Wieża” Gustawa Herlinga-Grudzińskiego jest więc zróżnicowana i w dużej mierze dotyczy takich uniwersalnych i ponadczasowych zagadnień jak samotność, ludzkie cierpienie oraz próba znalezienia drogi, która doprowadzi człowieka do założonego przez niego celu. Bohaterowie opowiadania radzą sobie z tymi zagadnieniami każdy na swój własny sposób. Ich doświadczenie jest czymś, co łączy ich z ludźmi na całym świecie.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.