Niniejszy dokument stanowi akt oskarżenia postawionych przed Trybunałem Międzynarodowym esesmanów, obecnych podczas przyjmowania w obozie Auschwitz-Birkenau transportu więźniów z Sosnowca i Będzina. Międzynarodowy Trybunał posiłkował się zeznaniami naocznych świadków zdarzenia, ze szczególnym uwzględnieniem byłego więźnia Tadeusza B., numer obozowy 119198. Zgodnie z przyjętymi przez Trybunał prawami sądzenia niemieckich zbrodni wojennych, wszelkich postanowień praw międzynarodowych i ogólnie przyjętych w społecznościach ludów cywilizowanych oskarżonym zarzuca się:
Wedle naocznego świadka, Tadeusza B. na rampie obozowej tego dnia doszło do przyjęcia i segregacji transportu nowych więźniów obozu Auschwitz-Birkenau. Świadek oraz nieliczni ocaleni zeznali o tragicznych warunkach przewozu, kosztujących ludność cywilną liczne ofiary. W celu zapewnienia posłuchu wśród przerażonego tłumu, oficerowie SS zezwolili na użycie wobec niego broni ostrej w postaci serii z karabinów maszynowych.
Przedstawione zeznania wskazują również na użycie siły, wtem przygniatanie krtani butem użyte wobec starca żydowskiego pochodzenia. Zabito również z broni palnej przynajmniej jedną osobę niepoczytalną, jedną niepełnosprawną małoletnią kobietę spalono żywcem na stosie ciał. Szczegółowy opis wszelkich zbrodni znajduje się w aneksie do aktu oskarżenia. Należy nadmienić, że wydzielone pododdziały SS brały również czynny udział w grabieży dobra, szczególnie złota, po ofiarach. Wszystko odbywało się w sposób zorganizowany, żołnierze prowadzili skrupulatne akta jeszcze na rampie. Rzeczone zapisy jednego z szeregowych zostają przełożone Międzynarodowemu Trybunałowi przez oskarżenie, jako dowód koronny skali popełnionej zbrodni.
Według zeznań naocznych świadków, podczas rozładunku transportu więźniów określanego mianem "Sosnowiec-Będzin" siły SS stanowiące jednostki obsadzające obóz Auschwitz-Birkenau dopuściły się szeregu zbrodni, które stawia się przed Międzynarodowym Trybunałem. Obecne podczas zajścia wydzielone oddziały piechoty SS podlegały swoim bezpośrednim przełożonym, których ustalone personalia zostają przełożone dla Trybunału. Nadzorowali oni działania swoich podkomendnych, ponosząc pełną odpowiedzialność za użycie siły wobec ludności cywilnej, w tym kobiet i dzieci małoletnich. Według oskarżycieli nie stanowi to okoliczności łagodzącej, oskarżeni niezależnie od stopnia działali z pełną premedytacją i wiedzą na temat losu swoich ofiar. Jako że ludzkość nigdy jeszcze nie musiała mierzyć się z tego typu potworną zbrodnią, oskarżyciele wnoszą o zastosowanie prawa zwyczajowego. Co następuje:
Dla szeregowych żołnierzy SS, podoficerów i oficerów młodszych wydzielonych pododdziałów:
- kary więzienia o wysokości ustalonej na podstawie przedstawionych dowodów winy.
Dla oficerów starszych i komendantury obozu Auschwitz-Birkenau:
- kary więzienia o wysokości ustalonej na podstawie przedstawionych dowodów winy
- kara śmierci poprzez powieszenie dla komendantury obozu i oficerów bezpośrednio wydających rozkazy.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.