Te małe grzeszki, które twa swoboda
Spełnia, gdy jestem od ciebie zdaleka — —
Godzi się z nimi twoja piękność młoda,
Pokuta bowiem wszędzie na cię czeka.
Zdobyć cię można, wszakże jesteś miękki;
Walczą o ciebie, gdyż piękną masz postać
Gdzież syn niewieści, co niewiasty wdzięki
Odepchnąć zdolen, gdy ta chce go dostać?
Ach! lecz unikać mógłbyś mego domu,
A karcić piękność swą i żądzę młodą,
Którą porwany, łamiesz, nie bez sromu,
Podwójną wierność: jej, bowiem ją wiodą
Czary twe k'tobie, i twoją, bo na mnie
Patrzy twa piękność fałszywie i kłamnie.
Sonnet XLI
Those pretty wrongs that liberty commits,
When I am sometime absent from thy heart,
Thy beauty, and thy years full well befits,
For still temptation follows where thou art.
Gentle thou art, and therefore to be won,
Beauteous thou art, therefore to be assailed;
And when a woman woos, what woman's son
Will sourly leave her till he have prevailed?
Ay me! but yet thou mightst my seat forbear,
And chide thy beauty and thy straying youth,
Who lead thee in their riot even there
Where thou art forced to break a twofold truth:
Hers by thy beauty tempting her to thee,
Thine by thy beauty being false to me.