Raz, wśród ciemni mego życia,
Postać lśniła mi świetlana,
Lecz gdy światło to zagasło,
Noc mnie skryła nieprzejrzana.
Kiedy dzieci są w ciemnicy,
Serca, myśli, ich się smucą,
Więc by zakląć swą obawę,
Głośne piosnki ciągle nucą.
Ach! Ja jestem tym dziecięciem,
Śpiewam teraz wciąż w ciemnicy
A choć pieśń ma dźwięczną nie jest...
Z serca leczy mnie tęsknicy...