Tęskni mój duch — i smutno mi,
Głowę znękaną gdzie złożę?
Czarowna pieśń zamierzchłych dni
W mej duszy zmilknąć nie może...
I szumi wiatr — zapada mrok,
I cicho Renu mkną fale...
I widać gór urwistych szczyt,
Odbity w rzeki krysztale.
Królowa róż z gwiaździstych niw
Siedzi na górze uroczej...
Złoty jej pas z daleka lśni,
Lśni złoty zwój jej warkoczy...
Grzebieniem z gwiazd czesze swój włos,
I tęskną piosnkę zawodzi...
I dziwną moc ma pieśni dźwięk,
Jak głos co z niebios pochodzi...
Rybaka duch gdy słyszy pieśń,
Dziwnym się smutkiem przejmuje,
Nie baczy już na szczerby skał,
Tylko ku dźwiękom żegluje.
Ach! Lękam się, by rzeki toń
Rybaka nie pochwyciła...
Jak to już raz z kochankiem wód
Lorelej piosnka zrobiła...