Nie płacz, nie żal się, opuszczone dziecię,
Bez ojca, matki żyjące na świecie,
Nie płacz, nie żal się, sieroto uboga,
Choć taka grudna życia twego droga.
Patrzaj! na krzyżu Bóg, Syn Boży kona,
Nad całym światem rozpostarł ramiona...
Pod krzyżem Matka Boleści w żałobie...
Bóg nie zapomniał na krzyżu o tobie.
Na Matkę swoją i na cię spoziera,
I temi słowy usta swe otwiera,
O swoim ludzie myśląc do ostatka:
— Nie płacz sieroto! »Oto twoja Matka«!