Zofia Nałkowska to autorka powieści „Granica”, która po raz pierwszy ukazała się w dwudziestoleciu międzywojennym, w roku 1935. Opisano w niej losy młodego mężczyzny, Zenona Ziembiewicza. Nałkowska przedstawiła losy jego awansu społecznego i błyskotliwej kariery politycznej. Niestety Zenon w międzyczasie wdał się w romans z córką kucharki, Justyną Bogutówną. Zranione uczucia kochanki oraz przerwana ciąża sprawiły, że Justyna zachorowała i postanowiła się zemścić na Zenonie, oblewając go kwasem i w efekcie doprowadzając do jego samobójstwa.
Spis treści
Zenon Ziembiewicz uznawany jest za karierowicza, oportunistę, człowieka skupionego na sobie, egocentrycznego i pozbawionego kręgosłupa moralnego. Wszystko to może i przyniosło mu stanowisko prezydenta miasta, ale też sprawiło, że skrzywdził wiele osób, w tym swoją żonę, Elżbietę Biecką oraz kochankę, Justynę Bogutównę. Można jednak przytoczyć argumenty zarówno broniące Zenona i jego decyzji, jak i go oskarżające.
Argumenty broniące Zenona Ziembiewicza
- Ze względu na nieumiejętne zarządzanie ojca majątkiem Zenon wychował się w zubożałej rodzinie szlacheckiej. Chciał zatem wyrwać się z biedy i żyć na lepszym poziomie niż rodzice, co we współczesnych mu czasach było trudne.
- Zenon pierwotnie wyznawał określone wartości i chciał się nimi kierować w życiu, jednak w dzieciństwie jego rodzice dostarczyli mu złych wzorców, których nie potrafił przełamać.
- Zenon w młodości naprawdę kochał Elżbietę i próbował zakończyć swój romans z Justyną Bogutówną.
- Zenon był ambitnym człowiekiem, który trafił na niewłaściwych ludzi, którzy w młodości źle nim pokierowali.
- Zenon nie miał dobrego wzorca na przykład w osobie ojca czy autorytetu, na którym mógłby się opierać.
- Niczego nie obiecywał Justynie i przyznał się do romansu przed Elżbietą.
Argumenty oskarżające Zenona Ziembiewicza
- Zenon wiedział, że nie ożeni się z Justyną i zdawał sobie sprawę z tego, co ona do niego czuła, a mimo to wykorzystał ją i dał jej potem pieniądze, sugerując konieczność przerwania jej ciąży. Doprowadził dziewczynę do załamania psychicznego, podczas gdy on sam świetnie się bawił w trakcie trwania ich romansu i założył rodzinę, której ona była pozbawiona.
- Jego małżeństwo z Elżbietą było w późniejszym okresie motywowane chęcią nadania rozpędu jego karierze politycznej.
- Zenon zdawał sobie sprawę z wad swojego ojca, ale mimo to nie znalazł w sobie siły, by nie stać się do niego podobnym.
- Zenon był gotów zrezygnować ze swoich wartości i ideałów w imię osobistych korzyści, co udowodnił, przyjmując stanowisko w czasopiśmie „Niwa”, gdzie tworzył treści sprzeczne z jego poglądami.
- Nie był w stanie przeboleć utraty swojej reputacji i stanowiska, przez co odebrał sobie życie, porzucając tym samym żonę i syna.
- Zenon źle traktował kobiety, widział w nich głównie obiekty pożądania i wdawał się ciągle w romanse, w których nie było prawdziwych uczuć.
- Nie był szczery z Justyną i nie powiedział jej o tym, że planuje ślub z Elżbietą, a na żonę potem zrzucił odpowiedzialność za znalezienie jego kochance pracy. Potem oskarżał Elżbietę o konsekwencje jego relacji z córką kucharki.
- Zenon bał się, że ujawniony romans wpłynie na jego reputację i to było dla niego największe zmartwienie, nie przejmował się uczuciami Elżbiety czy Justyny.
Przeczytaj także: O jakich rodzajach granicy możemy mówić w odniesieniu do powieści Granica?
Aktualizacja: 2024-07-10 17:23:22.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem lub wyślij maila: [email protected]. Bardzo dziękujemy.
