„Życie snem” to dramat autorstwa Pedra Calderóna de la Barki, który powstawał w latach 1627–1629. Przybliża on historię króla Bazylego i jego syna, Zygmunta. Bazyli wierzy w proroctwo, które mówi, że jego syn będzie tyranem. Z tego powodu Zygmunt zostaje na długi czas zamknięty w wieży. Dramat ukazuje walkę Zygmunta o wolność i jego walkę ze sobą samym oraz ze swoim charakterem. Autor podnosi w nim wiele kwestii filozoficznych i dotyczących ludzkiej natury. Dramat autorstwa Pedra Calderóna de la Barki ma też wyjątkowo skomplikowaną problematykę.
Przede wszystkim autor porusza problematykę iluzji i złudzeń, jakie przepełniają często ludzkie życie. Rządzą one egzystencją każdego człowieka. To właśnie przepowiednia skłania króla Bazylego do zamknięcia w wieży własnego syna. Bazyli wierzy bowiem w proroctwo, które mówi, że Zygmunt będzie tyranem. Ta wiara nadaje zatem kształt egzystencji, jaką wiedzie Zygmunt i która formuje go jako człowieka. Z czasem Bazyli zaczyna jednak żałować swojej decyzji i uwalnia syna z wieży. Wówczas okazuje się, że proroctwo faktycznie sprawiło, że Zygmunt stał się okrutny. Królewicz zdaje sobie jednak sprawę z sił, które nim rządzą i zaczyna walczyć ze swoją naturą, stając się tym samym lepszym i sprawiedliwym człowiekiem.
W dramacie poruszony zatem zostaje także problem wolnej woli i na ile człowiek faktycznie ją posiada. Autor zastanawia się, co właściwie motywuje bohaterów do działania. Czy są to ich samodzielne decyzje, czy może jakieś zewnętrzne czynniki. W przypadku króla i jego następcy rzeczywistością rządzi wiara w przepowiednię. Zaczyna się to od Bazylego i ostatecznie powoduje, że Zygmunt spędza swoje życie w niewoli. Trudno też powiedzieć, czy Zygmunt faktycznie był tyranem, czy raczej stał się taki przez swoje uwięzienie. Królewicz jednak potem świadomie podejmuje walkę ze swoim usposobieniem, starając się zmienić i w ten sposób unika wypełnienia przepowiedni, w którą wierzył jego ojciec.
To sprawia też, że w dramacie pojawia się też problematyka winy i przebaczenia. Trudno rzec, by po narodzinach Zygmunt był winien bycia okrutnikiem, jednak jego ojciec i tak go za to karze. Potem okazuje się, że królewicz faktycznie jest bezwzględny, ale wpływ na to mogły mieć lata jego uwięzienia. Zygmunt potem zatem nie tylko przebacza swojemu ojcu, ale także prosi jego o przebaczenie. Ostatecznie okazuje się, że zmiana jest możliwa i bohaterowie potrafią sobie nawzajem przebaczyć swoje grzechy. Człowiek może się zmienić i zasłużyć na odkupienie, bez względu na to, czego się dopuścił. Mimo zamordowania sługi i wszczęcia buntu Zygmunt okazuje się dobrym i sprawiedliwym władcą. Przepowiednia zatem się nie sprawdza, a ludzie potrafią się zmienić wbrew swojemu przeznaczeniu.
Autor dramatu „Życie jest snem” porusza zatem problematykę związaną z filozoficznymi rozważaniami na temat natury człowieka i kondycji społeczeństwa. Z jego dzieła bije jednak pozytywny przekaz, ponieważ bohaterowie ostatecznie przezwyciężają swoje słabości i potrafią zmieniać się na lepsze.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.