„Życie snem” to jedno z najwybitniejszych dzieł dramatycznych autorstwa Pedra Calderóna de la Barcy, napisane w latach 1627-1629. Akcja utworu rozgrywa się w Polsce XVII wieku i opowiada o wydarzeniach na dworze królewskim, w których główną postacią jest syn władcy, Zygmunt. Przepowiednia głosi, że ma on być potworem. W dramacie przedstawiono wiele interesujących postaci, które wpływają na rozwój fabuły.
Spis treści
Córka Klotalda, przybywa do Polski przebrana za mężczyznę, by ratować swój honor po tym, jak została wykorzystana i porzucona przez mężczyznę. Jej celem jest zemsta na Astolfie. W trakcie podróży do zamku ratuje Zygmunta, którego spotyka w wieży (Akt I, scena 2). Rozaura, po wielu przygodach, odkrywa swoje prawdziwe pochodzenie – jest córką Klotalda i Wiolanty, oraz damą dworu Estrelli. Dowiaduje się, że jej matka była pohańbiona przez Klotalda, a ona sama przez Astolfa. Mimo tych tragedii, Rozaura ostatecznie zostaje żoną Astolfa (Akt III, scena 4).
Syn Bazylego, jest królewiczem i dziedzicem tronu. Przepowiednia głosi, że ma być tyranem i potworem. Jego matka umiera przy porodzie (Akt I, scena 1). Z powodu przepowiedni król zamyka Zygmunta w wieży. Po uwolnieniu Zygmunt planuje zemstę na ojcu i okazuje okrucieństwo, mordując sługę (Akt II, scena 3). Uważa, że to ojciec jest odpowiedzialny za jego bezwzględny charakter. Gdy zostaje ponownie uwięziony, zaczyna uważać, że wszystko jest snem (Akt IV, scena 1). Ostatecznie Zygmunt przebacza ojcu i prosi go o przebaczenie, planując małżeństwo z Estrellą (Akt V, scena 2). To on organizuje ślub Astolfa i Rozaury, starając się przełamać swoje przeznaczenie i być dobrym władcą (Akt V, scena 5).
Siostrzeniec króla Bazylego i moskiewski książę, stara się zdobyć względy Estrelli, choć nosi medalion z podobizną Rozaury, swojej byłej ukochanej (Akt II, scena 4). W dramacie wykazuje się odwagą, broniąc Klotalda przed Zygmuntem oraz walcząc z buntownikami (Akt IV, scena 2). Zostaje mężem Rozaury dzięki działaniom Zygmunta (Akt V, scena 4).
Król i ojciec Zygmunta, włada Polską. Decyduje o zamknięciu Zygmunta w wieży, wierząc w przepowiednię o jego tyranii (Akt I, scena 1). Bazyli interesuje się astrologią i początkowo wątpi w przyszłość swojego syna, jednak po pewnym czasie postanawia dać mu szansę. Gdy Zygmunt popełnia morderstwo, Bazyli ponownie go uwięził, ale po przemianie syna zaczyna wierzyć w jego potencjał jako sprawiedliwego króla (Akt V, scena 1).
Ojciec Rozaury i wierny sługa króla Bazylego, był także strażnikiem Zygmunta podczas jego uwięzienia (Akt III, scena 3). Rozpoznaje Rozaurę po jej szabli i przeżywa wiele moralnych rozterek. Zygmunt chce go zabić, ale Astolf staje w jego obronie (Akt IV, scena 3). Później Zygmunt wybacza Klotaldowi i nazywa go swoim przewodnikiem (Akt V, scena 3).
Siostrzenica króla Bazylego, jest damą dworu Rozaury i kandydatką na żonę Zygmunta. Pomimo starań Astolfa, Estrella ostatecznie zostaje żoną Zygmunta (Akt V, scena 5).
Służący Rozaury, zostaje przyjęty na służbę u Klotalda i zna wiele sekretów Rozaury. Po uwięzieniu Zygmunta zostaje jego strażnikiem, ale ginie podczas bitwy (Akt IV, scena 5).
Aktualizacja: 2024-08-01 22:01:08.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem lub wyślij maila: [email protected]. Bardzo dziękujemy.