„Życie snem” jest dramatem autorstwa hiszpańskiego dramaturga Pedro Calderona de la Barcy. Pisarz skupiał się na tematach związanych z ideą religijności, co widać również w tymże utworze. Poświęcona zostaje wymyślonej przez artystę opowieści o dworze polskim. Zygmunt, przeklęty królewicz otrzymuje szansę na poprawę, gdy powraca do pałacu. Dla bezpieczeństwa król pozwala mu na to jedynie we śnie.
Zygmunt, syn króla Polski Bazylego, zostaje zamknięty w wieży. Wszystko przez proroctwo, które wskazało, że będzie tyranem i złym władcą. Znajdują go Rozaura i Klaryn podróżujący na dwór. Zostają pojmani, ponieważ istnienie księcia jest tajemnicą. Podczas rozbrajania ich, Klotald rozpoznaje szablę, która wskazuje, że Rozaura jest jego dzieckiem. Podróżuje jednak w męskim przebraniu, przez co sądzi, że ma syna. Król zmienia zdanie na temat Zygmunta i każe namiestnikowi przywieźć go na dwór we śnie. Robi to, gdyby syn okazał się złym człowiekiem. Wtedy ponownie go uśpią i będą udawać, że był to tylko sen.
Rozkazy zostają wykonane, a Zygmunt powraca. Jest jednak porywczy i zawistny, próbuje zabić Klotalda, który trzymał go w celi. Jest też opryskliwy wobec wujostwa. Oskarża także ojca, przez to ten decyduje o jego powrocie do wieży. Następnego dnia budzi się więc w celi, narzekając na dziwny sen.
Rozaura wyjawia ojcu przyczynę swojego przyjazdu, którą jest zhańbienie jej przez Astolfa. Chce, by Klotald pomógł jej się zemścić. On jednak odmawia, ponieważ podczas szału Zygmunta ten ratuje mu życie. Dziewczyna postanawia, że zabije księcia moskiewskiego.
Do Zygmunta, ponownie osadzonego w celi przybywa delegacja poddanych. Chcą, aby objął tron. Książę, który dostaje drugą szansę, postanawia się zmienić. Puszcza wolno Klotalda, który był w wieży. Przybywa więc z wojskiem pod dwór, wysłuchuje przybyłej do niej Rozaury. Gdy spotyka ojca, nie zabija go, a kłania się przed nim. Decyduje, aby Astolf został mężem Rozaury, a sam bierze za żonę jego narzeczoną, Estrellę. Działa w sposób rozsądny, co cieszy ojca. Syn wyjawia mu, że to wszystko przez sen, który doprowadził go do wniosku, że musi być lepszym człowiekiem. Zygmunt zostaje królem.
Przy wieży Zygmunta. Akcja dramatu rozgrywa się w lesie. Rozaura w męskim przebraniu oraz Klaryn podróżują przez gęstwinę w poszukiwaniu polskiego dworu. Rozmawiają na temat nieszczęścia i istoty cierpienia. Dziewczyna narzeka na drogę, gdy zauważają zabudowania. Jest to wieża, z której dochodzą ich lamenty. Podchodzą bliżej i słyszą Zygmunta, który jest jej więźniem. Narzeka na swoje nieszczęście i ciężki los.
Rozaura współczuje mu, gdy zauważa ich Klotald. Mężczyzna ma za złe straży, że pozwoliła komukolwiek podejść tak blisko. Zostają aresztowani i poprowadzeni do króla. Gdy para oddaje swoje oręże, namiestnik poznaje w szpadzie przebranej dziewczyny narzędzie, które podarował Wioletcie. Miała ofiarować je dziecku, gdyby chciało je poznać. Rozpoznaje więc, w jak sądzi chłopcu swojego syna. Zamierza usprawiedliwić ich czyn przed królem, aby nie wydał ich na śmierć za poznanie tajemnicy.
Przed zamkiem. Astolf i Estrella rozmawiają na temat korony polskiej. Bezpotomny Bazyli nie miał następcy, dlatego istniało ryzyko konfliktu między starszą i młodszą siostrą króla. Nie wiadomo było, czy tron powinna objąć córka starszej, czy syn młodszej. Rozważania zakończył jednak władca, wyznając radzie, że posiada męskiego potomka, Zygmunta. Z powodu snu sprzed lat dziecko zostało zamknięte w wieży, ponieważ sądzono, że może ono zhańbić ród i być złym królem. Zmienił jednak zdanie i chciał oddać mu koronę za życia, aby móc go jeszcze poprowadzić. Rada zgodziła się i obiecała uznać go za władcę.
Po wyznaniu do Bazylego przychodzi Klotald, który wyjawia mu, że Rozaura i Klaryn widzieli syna w wieży, za co powinni być skazani. Król jednak przerywa mu i ułaskawia ich, ponieważ nie jest to już tajemnica. Po chwili ojciec i Rozaura zostają sami. Rozmawiają na temat hańby, którą pragnie zmyć jego syn. Otrzymuje od ojca szablę, jednak dowiaduje się, że czynu dokonał książę moskiewski Astolf. Rozaura wyjawia jednak, że jest w przebraniu, a zmycie hańby, jaką ją okrył, możliwe jest jedynie przez ślub.
W pałacu. Klotald informuje króla o wykonaniu jego prośby i przywiezienia syna we śnie. Prosi, aby wyjawił mu, czemu zmienił zdanie na temat losu Zygmunta. Bazyli argumentuje to założeniem, że można oszukać przeznaczenie. Gdy jednak syn okaże się złym człowiekiem, powróci do celi we śnie, aby sądził, że cała sytuacja była tylko marą.
Klotald rozmawia z Klarynem na temat córki, która została damą Estrelli. Jest poważana, a jej sytuacja ma szansę się wyjaśnić. Klaryn narzeka na swój los, a namiestnik przyjmuje go do siebie na służbę.
W pokoju Zygmunta. Syn króla budzi się i nie dowierza, że jest w pałacu. Wszystko wydaje mu się nierealne. Przychodzi do niego Klotald i traktuje z odpowiednią estymą, co wprawia go w złość. Jest także niewdzięczny i zły wobec rodziny. Zabija jednego ze sług, rzucając go przez okno. Chce zemścić się za dokonane przez niego zbrodnie. Napada na niego, gdy wchodzi król. Upomina go, jednak Zygmunt wyrzuca mu, że był złym ojcem. Potomek widzi Rozaurę, która bardzo mu się podoba. Staje się wobec niej nachalny. Interweniuje jej ojciec, przez co zostaje wygnany. Za mężczyzną staje za namiestnikiem, przez co dochodzi do bójki. Król mówi sługom, aby syn powrócił do swojej celi.
Rozterki miłosne Astolfa. Mężczyzna kłóci się z Estrellą, czego świadkiem jest Rozaura. Kłócą się o noszony przez niego portret nieznanej jej kobiety, o co jest zazdrosna. Gdy odchodzi, kobieta wyjawia swojej służce, że ma wyjść za Astolfa. Dziewczyna bardzo cierpi z tego powodu, zwłaszcza że ma odebrać mu ten medalion. Kłócą się, ponieważ moskiewski książę prosi ją o dyskrecję. Sytuacja zostaje wyjaśniona, gdy przychodzi Estrella. Zatajają jednak przed nią ich romans. Estrella mówi przyszłemu mężowi, aby zapomniał o jej żądaniu.
W wieży. Sługi Bazylego ponownie umieszczają śpiącego Zygmunta w celi. Uznają, że zgodnie z wolą króla będą udawać, że wszystko to był jedynie jego sen. Klaryn również zostaje uwięziony, ponieważ mógłby wyjawić prawdę zbyt wielu osobom. Bazyli również przychodzi do dziecka zobaczyć, co powie po przebudzeniu. Staje jednak w takim miejscu, aby go nie widział. Klotald rozmawia z królewiczem, który udaje, że to wszystko był sen. Wypytuje go o szczegóły, przez co następca widzi, że źle postąpił. Zamierza poprawić się, gdyby nadarzyła mu się taka okazja.
W więzieniu. Klaryn ubolewa nad swoim losem. Przychodzi do niego tłum poddanych, który pada mu do stóp i traktuje go jak księcia. On nie wyprowadza ich z błędu, robi to jednak Zygmunt, słyszący całe zamieszanie. Wyjawiają mu pragnienie, aby został ich królem zamiast obcego moskiewskiego władcy. Zygmunt chce być lepszy i nie skazuje nawet na śmierć Klotalda, który do niego przychodzi. Pozwala mu nawet odejść, gdy przysięga wierność Bazylemu.
W zamku królewskim. Bazyli dowiaduje się o nadchodzącym synu. Kraj ogarnął chaos, przez co boi się, czy Zygmunt nie zrobi czegoś głupiego. Estrella radzi mu, by uciekał. Dramatyczną relację przekazuje również Klotald. Król chce spotkać się z synem w walce.
Rozaura przychodzi do ojca, aby rozwiązał jej problem. On jednak odmawia, ponieważ Astolf uratował mu życie przed Zygmuntem. Chce oddać jej majątek i posłać na pewien czas do klasztoru, ona jednak odmawia. Pragnie zemsty i zabicia mężczyzny.
W obozie wojskowym. Rozaura przychodzi do obozu wojskowego Zygmunta. Prosi go o pomoc z Astolfem, ponieważ ją zhańbił. Wyjawia mu prawdę na temat podstępu ojca, który chciał oszukać go i wmówić, że był to sen. Książę jednak nie dowierza, obiecuje jednak pomoc. Spotykają się zwolennicy Zygmunta i Bazylego, dochodzi do walki. Postrzelony zostaje Klaryn, który umiera. Bazyli wychodzi synowi na przeciw, ten jednak nie zabija go, a kłania mu się do stóp. Rozkazuje także Astolfowi poślubić Rozaurę, ponieważ tak nakazuje powinność. Sam bierze na żonę Estrellę, aby nie została sama i poszkodowana. Zamyka także buntownika, który zabrał go z celi w wieży. Ojciec nie dowierza w jego przemianę, on jednak wyjawia, że to przez sen, w którym był złym władcą.
Staramy się by nasze opracowania były wolne od błędów, te jednak się zdarzają. Jeśli widzisz błąd w tekście, zgłoś go nam wraz z linkiem. Bardzo dziękujemy.