Jesteśmy
środkami kół,
jesteśmy środkami światów
myślimy słowo:
: „ja”
zamknięci nań jak na klucz:
mój okręg, okręg c e n t r a l n y
nie chce się z twoim zbratać:
jesteśmy
środkami kół,
a dzieli nas
siedem wzgórz – –
rosną nam koła dumą,
szeroko puchną pychą,
– o wodne
jeziorne kręgi,
– o słowo
co się rozrastasz!
już własnej pluszczącej fali
w rozpłysku dali
nie słychać –
już się w przeroście gubimy
jak w żelbetowych miastach.
– O czym mówimy?
O sobie,
że dobrze być sobie sterem,
że wolność jest nam ojczyzną
i dumą naszą stokrotną.
– O czym milczymy?
O bólu,
że ściosał tasakiem czerep,
że w pysze –
rosnących –
kręgów –
rośnie wraz z nami
s a m o t n o ś ć – –
31 maja 1934