Odblask rudawy lunął przejrzyście,
Jak na przeźroczu,
I wielozmienne cieniują liście
Emalię oczu
Malachitowo więdnącej łuny
W szronie dosięga
Dłoń, muskająca brzęczące struny,
Jak rdzawa pręga.
Pióra bezbłędne i siwe gruzy
Nad czarną rolą;
Baczymy pilnie: błagają Muzy,
Mija Apollo.