Północ pod gwiazdami,
Jak napięta struna,
Blachy dachów plami
Zielonkawa luna.
Blask: cyrklem promienia
Zakreślone koło,
Ku pustce ramienia
Przechylone czoło.
Patrz! przymknięte oczy,
Łzy jak grube grady,
Znów dno kręgiem toczy
Okropne plejady.
Srebrne pióro ptaka,
Oś Wielkiego Woza —
Tam: miłość jednaka,
Ach! ta sama groza.